"Door deze RFID-chip ter grootte van een rijstkorrel kan ik nu gaan experimenteren met een aantal zaken," zo zegt de 32-jarige Jochem.

"Zo kun je er mee betalen, de deuren van moderne auto’s mee openen, medische gegevens mee opslaan. Je kunt technisch gezien zelfs reizen zonder fysiek paspoort, maar dat staat de douane nog niet toe."

Goedhals werkt bij Fontys Hogescholen in Eindhoven, waar hij medeverantwoordelijk is voor de minor ‘Embrace TEC' (Technology, Entrepreneurship& Creativity), die studenten van zowel technische als niet-technische opleidingen volgen.

Biohacken
"Tijdens dit programma hebben we het over de mogelijkheden van technologie, de ethische kanten en ontwerpen studenten concrete oplossingen. Ik had al vaker gehoord van mensen die hun lichaam met een chip laten biohacken en wilde het zelf proberen."

De chip werd op de hogeschool in het gezelschap van tientallen studenten bij Jochem ingebracht door de bekende biohacker Patrick Kramer. Ook drie studenten kregen de chip. "We hebben het eerst heel goed met hen gehad over de gevolgen, ze hebben ook een verklaring getekend. Maar ze zijn niet bang voor eventuele negatieve aspecten, ze zijn vooral heel benieuwd naar de mogelijkheden van zo’n chip."

Kritiek
De nieuwsgierigheid is ook wat Jochem drijft. Nadat hij op zijn LinkedIn meldde dat hij de chip had laten zetten, kreeg hij al een stroom van reacties over zich heen. Het gaat om reacties van mensen die nieuwsgierig waren, maar ook om mensen die harde kritiek uitten op zijn beslissing. "Wat is er mis met het betalen met een pinpas of het fysiek openen van deuren? Waarom zou iemand medische data met zich mee willen dragen?", vroeg iemand bijvoorbeeld. Ook zijn mensen benieuwd naar de techniek. Kan Jochem bijvoorbeeld gehackt worden?

"Dan is er echt huid op huid-contact nodig. Ze zouden me knock-out moeten slaan als ze mijn chip tegen mijn wil willen hacken. Misschien kan het als je iemand langdurig een hand geeft, maar je zou ook een handschoen kunnen dragen als je geen enkel risico wilt lopen. Bovendien is de kans veel groter dat je mobieltje gehackt wordt en dat ze bijvoorbeeld met je camera mee kunnen kijken," legt hij uit.

Discussie aanzwengelen
Kritiek had Jochem wel verwacht. "Het is ook juist mijn bedoeling om de discussie over dit soort zaken aan te zwengelen om zodoende het bewustzijn te vergroten. Mensen die sceptisch zijn, zijn zeker niet ouderwets. Het zijn keuzes die ieder voor zich moet maken. Maar we hebben allemaal een smartphone op zak en die is meer aan ons lichaam gekoppeld, dan een chip. We weten vaak helemaal niet wat er met al die data gebeurt."

Deze week gaat hij de RFID-chip samen met zijn studenten programmeren. "Er zijn meerdere apps die je hiermee kunt schakelen. Maar dat iets technisch kan, wil nog niet zeggen dat het geaccepteerd wordt. Zo zou je, net als bij de zelfscan van paspoorten bij een vliegveld, ook met de chip in je arm langs de douane kunnen reizen. Maar dat staat de douane nog niet toe, al zijn er wel geluiden dat sommige landen ermee willen testen."

Kanker opsporen via chip in lichaam
Een chip in ons lichaam zou ons leven kunnen verbeteren, denkt Jochem. "We staan aan het begin van een nieuwe evolutie. 20 jaar geleden had ook niemand verwacht dat we nu betalen met onze smartphone. Alleen al voor de medische wetenschap kan zo’n chip een aanwinst zijn. Je zou met een chip kunnen meten of je lichaam extra cellen aanmaakt, dan kun je er sneller bij zijn als je kanker zou hebben. Ook zou je de RFID kunnen uitbreiden met een sensor waardoor je zou kunnen uitlezen wat je bloedwaardes zijn na een avondje stappen. Misschien kun je dit combineren met een car-lock? Ik wil het ook gebruiken bij sporten. Kun je met de sensor en de chip realtime data monitoren tijdens het hardlopen?"