Zo lang het geen verplichting is binnen clubs om als voetballer ook pupillenwedstrijden te fluiten, zal er volgens Wendy een groot scheidsrechterstekort blijven bestaan.

Binnen haar vereniging VV Helden, in Limburg, reageerde lang niet iedereen enthousiast op de verplichting om een jeugdwedstrijd te fluiten. Ook Wendy keek met tegenzin naar haar debuut als scheidsrechter. “In fluiten had ik echt geen zin, ik was lid geworden om lekker te voetballen. En ik besefte niet hoe belangrijk het is dat je als lid je steentje bijdraagt aan een vereniging.”

Op 15-jarige leeftijd floot ze haar eerste wedstrijd, bij de jeugd onder 11 jaar: “Ik dacht dat ik het niet leuk zou vinden, maar het tegenovergestelde was waar. Het ging goed en de reacties waren positief." Na de wedstrijd gaf ze bij haar club dan ook aan dat ze haar vaker mochten inplannen. En daarna is ze een cursus gaan doen voor de oudere jeugd.

"Ik voelde me thuis op het veld. En vervelende ervaringen heb ik niet gehad, al ben ik eens uitgescholden na het geven van een rode kaart. Voor mij absoluut geen reden om te stoppen.”

Wendy ontwikkelde zich verder als scheidsrechter en is inmiddels één van de hoogste fluitende vrouwen in Nederland. “In het begin waren er nog wel eens mensen verrast als ze zagen dat een vrouw een wedstrijd ging fluiten. Tegenwoordig komt het vaker voor en worden er ook geregeld vrouwen aangesteld in de Vrouwen Eredivisie. Een goede ontwikkeling.”

Wendy fluit nu ze haar FIFA-badge heeft niet meer alleen landelijk: ze mag ook internationale jeugdwedstrijden leiden. “Ik ben onderaan de ladder begonnen. En elk seizoen wil ik me blijven ontwikkelen en kijken of ik een stapje hogerop aankan. Voor mijn gevoel zit ik nog niet aan mijn top, maar het belangrijkste is dat ik plezier in het fluiten blijf houden.”

Wanneer Wendy niet voor haar werk als operatieassistent in de operatiekamer staat, trekt ze vaak haar sportkleren aan. Als scheids moet ze immers in topvorm blijven. “Spelers kunnen gewisseld worden, wij niet", lacht ze. "Conditioneel moet je daarom ijzersterk zijn. Dit om situaties steeds goed te kunnen beoordelen. Als de bal van de ene naar de andere kant van het veld gaat, moet je opschieten."

En wat er voor Wendy natuurlijk bij hoort, is het altijd up-to-date blijven wat betreft de regels. Ook analyseert ze veel van haar eigen wedstrijden en kijkt ze veel naar andere scheidsrechters. Alles om in vorm te blijven.

De top van Nederland had Wendy nooit gehaald zonder die verplichting om te fluiten bij haar eerste club. “Als je die verplichting erin zou krijgen in het voetbal, dan zet je heel veel stappen. Natuurlijk heb je spelers die het niet leuk vinden, maar het gaat misschien om een uurtje per jaar. Je hebt ongetwijfeld een paar voetballers die er wel lol in hebben en doorgaan, zoals ik.”

Wel kan ze zich voorstellen dat het vooral voor jongeren spannend is om voor het eerst te fluiten. Daarom moet elke club volgens haar zorgen voor een aanspreekpunt voor de aspirant-scheidsrechters. Zodat ze wanneer er tijdens een wedstrijd iets gebeurt altijd kunnen terugvallen op iemand met meer ervaring.