De blinde Hamm in een rolstoel, de manke Clov die af en aan sjouwt en de ouders van Hamm, Nagg en Nell, in twee vuilnisbakken. Zonder benen, bijna blind en doof met alleen nog kapotte herinneringen. 
Het einde is in zicht. Maar ze spelen alle vier met de gedachte "dat de situatie kan veranderen, kan eindigen". Met de vraag "of en hoe de een d eander zal verlaten". In een situatie die niet eenmalig is maar wat zich al lange tijd dagelijks herhaalt. Met taal en verbeelding proberen ze zin te geven aan he tleven dat hen rest. Voor de personages zijn woorden blokkades in plaats van bruggen.