"Er zijn mensen die een tinteling aan hun tong voelen", zegt de bedenker van de E-tapas, kunstenaar Bart Vandeput.
In het Ketelhuis op Strijp is hij druk met de voorbereidingen. De sfeer is die van een laboratorium. Bart wrijft wit poeder fijn in een vijzel. Carole Collet is bezig met eetbare stroomdraadjes: kleine stukjes pasta die ze omwikkelt met eetbaar zilver zoals dat wel in de Indiase keuken wordt gebruikt.
ZonnecellenDe E-tapas werken zoals zonnecellen; ze maken stroom uit licht, een heel klein beetje stroom. Voor elk onderdeel van een normale zonnecel heeft Bart gezocht naar een eetbare tegenhanger. Op tafel liggen naast de eetbare stroomdraadjes schijfjes chocola, plakjes biet, koolstofpoeder en een grote bak met appelbessen (Aronia). Het is de gelei van die wrangsmakende appelbessen die in staat is om een klein beetje elektriciteit te maken uit licht; zij zijn het hart van de E-tapas.
Alsof je een kleine batterij tegen je tong houdt, zo omschrijft Bart het gevoel dat iemand krijgt die een E-tapas op z'n tong legt. "Niet iedereen voelt het", zegt hij. Maar het effect is er wel degelijk en Bart houdt zaterdag een multimeter bij de hand zodat ook mensen die niets voelen in ieder geval kunnen zíen dat er wel degelijk stroom is opgewekt.
Foto's Bart maakt overigens ook al een poosje portretten van mensen die hun E-tapas op hun tong hebben liggen. Inmiddels heeft hij er zo'n 140 en zit er een tentoonstelling aan te komen.
Bart en zijn elektrische hapjes zijn naar de STRP-Biennale gehaald door Baltan, de Eindhovense club die probeert bruggen te slaan tussen wetenschappers en kunstenaars. Wie zaterdag mee wil bouwen aan de E-tapas, moet zich tevoren wel aanmelden via internet.