Doodgaan is 'De Fer' nog lang niet van plan. Dag in dag uit staat hij nog achter het pruttelende frituurvet van zijn frietkot.
Een hok waar de buurt bij elkaar komt en waar moderniteiten als pinnen voor een kroket in de ban zijn gedaan. "Ik vind dat zo kinderachtig dat ze voor een frietje of een kroketje willen pinnen. Gewoon zorgen dat je centjes op zak hebt."
Doe maar normaalDe enorme diversiteit en variaties in snacks zal je bij De Fer ook niet vinden. "Als ik al die snacks moet nemen heb ik een vitrine nodig van hier tot aan de overkant." 'De Fer' wijst naar de overbuurman, een café aan de Haagweg.
De vaste grote klantenkring komt bijna dagelijks bijeen in 'het kot' en wereldproblemen worden in plat Bredaas kort en bondig opgelost.
Friet moet Hans Snellen is geen vaste gast. Hij komt uit Breda, maar vond zijn geluk in het Spaanse Madrid. Met zijn vrouw en zoon is hij een paar dagen op vakantie in zijn geboortestad.
En of ze wilden of niet: ze moesten mee naar 'De Fer'. "Als je hier vandaan komt en je bent weer even terug dan 'moet' je langs 'De Fer'. Vraag me niet waarom, maar dan 'moet' je gewoon langs voor zo'n buil met friet."
Liever een zakje En daar houdt 'De Fer' ook nog aan vast. "De meesten nemen een bakje, maar ik geef liever een zakje?.. Ja, met friet." En 'De Fer' buldert van het lachen.