“Ik red geen mensen. Ik help hulpdiensten in contact te komen met slachtoffers”, zegt Kenny bescheiden. “Ik kan geen puin ruimen vanuit Nederland, maar wel mensen helpen.”

Kenny hielp mee met zo’n beetje elk grote ramp sinds 2010. Zo ook met de orkanen Irma en Harvey. Tijdens de orkanen was hij er vier uur per dag mee bezig. De Bredanaar is vrijwilliger bij de Standby Task Force, één van de vele vrijwilligersorganisaties die zich bezighoudt met het zogenaamde ‘crowdmapping’. Ook doet hij onderzoek voor de TU Delft.

Hoe werkt het?
Er komt een melding binnen over orkaan Harvey. “Dan laat je alles uit je handen vallen en ga je meteen aan de slag.” Tientallen tot honderden vrijwilligers over heel de wereld speuren het internet af, op zoek naar informatie over een grote ramp. Zo halen ze veel informatie van bijvoorbeeld Facebook of Twitter. “Als het alarmnummer niet meer werkt, dan vragen mensen vaak om hulp via bijvoorbeeld Twitter.”

Met een digitale filter wordt die enorme stroom aan berichten gezuiverd. “Het blijft mensenwerk”, benadrukt hij. “Als je één belangrijk bericht mist, kan dit al een leven kosten.” Naast sociale media, speuren de digitale reddingswerkers ook satellietbeelden af. “We vergelijken de satellietbeelden van voor en na de ramp. Zo kunnen we kaarten maken van de schade.”

‘Hier stond een school’
Kenny geeft het voorbeeld van een school. “Via Google Maps zien we dat ergens een schoolgebouw heeft gestaan.Dat is nu verwoest. Vervolgens zoeken we uit of er op het moment van de ramp kinderen aanwezig waren.”

Al deze informatie wordt in de vorm van interactieve kaarten of schema’s aan de hulporganisaties gegeven. In het geval van de Standby Task Force vaak aan de Amerikaanse kustwacht.

Rode Kruis
Ook het Nederlandse Rode Kruis wordt sinds enkele jaren gesteund door dit soort groepen vrijwilligers. Zij hebben een eigen clubje, genaamd 510 Global. “Het wordt steeds belangrijker voor onze hulpverlening. Het groeit enorm”, laat woordvoerder Sandra van Houten weten.

Ondanks de vele mensen die eraan meewerken is het volgens Kenny absoluut geen zooitje. “Er is een duidelijke taakverdeling. Je hebt mensen die berichten verzamelen en je hebt bijvoorbeeld mensen die het controleren of verwerken.” De vrijwilligers Skypen met elkaar en werken in overzichten waar iedereen bij kan.

De vrijwilliger kan het in ieder geval nog jaren volhouden. “Het geeft zoveel voldoeningen als je te horen krijgt dat mensen zijn gered. En ik heb de hulpdiensten dan daar toch een klein beetje mee kunnen helpen”, zegt hij glimlachend.