Ieder jaar waren er minder kinderen die meededen. "We zagen vooral ook dat steeds minder kinderen in het dialect konden zingen", zegt Hennie Driessen, voorzitter van Dorpsraad Zurrik. "En we willen de taal, de binding die we toch met elkaar hebben, zo lang mogelijk in stand te houden."

Met een 'promotieteam Nejjoar-zinge' gingen ze langs de scholen om de traditie nieuw leven in te blazen. Met succes. De straten van Soerendonk vulden zich zaterdagochtend met zingende kinderen. "Vrouwke, vrouwke ni-joar gève. Ge zult verdeenen ut öwig lève..." Zo zingen ze in groepjes de deuren open.

Zingen mèr!
Aanbellen is niet nodig, want de Soerendonkers weten dat de kinderen komen. Met posters achter het raam geven ze aan dat ze thuis zijn. "Wi-j zien toes! Zingen mèr!"

En er wordt gul gegeven: mandjes vol met munten worden uitgedeeld. Want ze zingen hier voor harde cash. "Sommige mensen geven ook snoep, maar vooral geld", giebelt een groepje tienermeisjes.

Het hoort bij de traditie, weet de oudere heer die open doet. Hij is te spreken over het zanggroepje voor zijn deur. "Het Zurriks is beter geworden. Ik denk dat ze een beetje hebben bijgeleerd."

Traditie
Zingen in het Zurriks lukt dus nog wel, maar verder praten ze thuis geen dialect, bekennen de kinderen. "We realiseren ons heel goed dat je de spreektaal in het dialect niet volhoudt op den duur", zegt Driessen. "Maar als we deze mooie traditie van Nejjoar-zinge in stand kunnen houden, dan is dat al heel mooi."