Kloffie& Co is gevestigd in de voormalige Johannesschool in het centrum van Mierlo en is vier keer per maand geopend. Op één dag worden er ongeveer 3500 kledingstukken gewisseld. In totaal komt dat neer op bijna 40.000 kledingstukken per jaar. 

“En dan heb ik het alleen maar over kinderkleren”, vertelt initiatiefneemster Lizette Coolen. Mensen komen binnen met een tas vol kinderkleding, om even later met een volle tas aan ‘nieuwe’ kledij te vertrekken. Al het personeel van Kloffie& Co werkt vrijwillig. 

“Wij houden er geen cent aan over. De mensen worden lid en betalen het eerste jaar 17,50 euro. Daarna wordt dat bedrag enkele euro’s minder”, legt Coolen uit. Ze bedacht het principe zelf, maar benadrukt dat ze het niet zonder haar vrijwilligers had afgekund.

Niet genoeg subsidie en geen geschikte locatie
“In het begin van februari hebben we met z’n allen bij elkaar gezeten: wat willen we in de toekomst gaan doen? Stoppen was geen optie voor ons, daar waren we het meteen over eens. Nu lijkt dat moment toch aan te breken. Een verschrikkelijk idee.”

De voormalige Johannesschool wordt verkocht door de gemeente.  “Ze hebben ons ruim vier jaar van een locatie voorzien, daar zijn we ontzettend blij mee. Maar we vallen nu tussen wal en schip. En een commerciële ruimte huren, daar krijgen we nu al niet genoeg subsidie voor.”

Kloffie& Co voldoet bovendien niet meer aan de eisen die de gemeente stelt om in aanmerking te komen voor subsidie. Een van de regels is dat een aanzienlijk deel van de leden uit de gemeente zelf komt. 

“Dat halen we niet”, verklaart Coolen. “We hebben een heleboel leden, maar ze komen niet allemaal uit de gemeente Geldrop-Mierlo. Veel van onze leden komen bijvoorbeeld uit Helmond of Eindhoven.”

Vooral een geschikte ruimte vinden is een lastig verhaal, zegt Coolen. “Neem bijvoorbeeld een wijkgebouw, dat zou niet werken. Het kost zoveel tijd om die kleren steeds opnieuw neer te zetten en weg te halen. Dat zou niet te doen zijn.”

'Het idee alleen al'
En dus zit Coolen met de handen in het haar. Ze is erg dankbaar dat ze gemeente haar zo lang ondersteund heeft, maar durft tegelijkertijd niet te denken aan wat er komen gaat.

“Het idee alleen al. Onze grootste doelgroep zit net buiten de groep die in aanmerking komt voor echte financiële hulp, zeg maar, de minima. Dat zijn mensen die zeggen: als we jullie niet hadden, hadden we ook geen kleren voor de kinderen. Het idee dat we moeten sluiten, verschrikkelijk.“

Coolen hoopt dat het niet zover komt. De stichting heeft nog geen zicht op wanneer ze de locatie moet verlaten. Coolen: “Ik hoop dat er nog ergens iemand een stukje ruimte voor ons heeft.”