Video

Hoe praat je met je kinderen over het vreselijke spoorongeval in Oss?

21 september 2018 om 19:39
nl
Wanneer jonge slachtoffers te betreuren zijn zoals bij het spoordrama in Oss, heeft dat impact op heel veel mensen. Familie en ooggetuigen hebben het vreselijk zwaar en iedereen in het land leeft mee. Maar wat doe je als ouders van klasgenootjes van de slachtoffers of andere jonge kinderen? Moet je praten over zo’n enorm drama of juist niet?
Profielfoto van Rebecca Seunis
Geschreven door
Rebecca Seunis

Riet Fiddelaers-Jaspers is rouw- en verliesdeskundige, gespecialiseerd in traumatisch verlies. Het allerbelangrijkste volgens haar is wat ouders zelf doen. “Kinderen stemmen zich heel erg af op de volwassenen om hen heen. Met hun voelsprieten stemmen ze af op oma, opa, ouders en de juf en meester: wat doet de volwassene?”, legt ze uit. 

“Als jij heel bang en geschrokken reageert, voelen ze dat. Allereerst moet je daarom als ouder met een andere volwassene die eerste schrikreactie en lading van je emotie afhalen. Wat niet wil zeggen dat je emotie weg moet stoppen. Maar die lading zoals bij hysterisch huilen, daar worden kinderen bang van.”

Maar samen huilen is wel heel belangrijk, zegt Fiddelaers-Jaspers. “Het is goed om te zeggen dat je zelf ook verdriet hebt. Het is fijn om het niet alleen te doen. Dan geef je kinderen de boodschap: verdriet mag er zijn.”

Eerlijkheid
Volgens de deskundige is eerlijkheid het belangrijkste. “Niks wegstoppen, wat niet wil zeggen dat je gruwelijke details moet vertellen. Maar je moet niet liegen. Ouders hebben vaak de neiging om dingen te verzachten, bijvoorbeeld door te zeggen dat de kindjes nu slapen. Daar kunnen ze juist slaapproblemen van krijgen.”

Juist de dood benoemen, is belangrijk volgens haar. “Met name kinderen onder de zes snappen het concept ‘dood’ niet. Voor hen is het goed om te horen dat de dood betekent dat je niet meer kunt lopen, niet meer terugkomt, niet meer kunt spelen. Natuurlijk wil je als ouder je kind hiertegen beschermen, maar voor kinderen is het belangrijk dat ze je kunnen vertrouwen.”

Volgens Fiddelaers begrijpen kinderen daarnaast vaak de impact van hun vragen niet. “Sommige kinderen willen gruwelijke details weten. Bouw daar wat ruimte in. Vraag of ze het antwoord wel écht willen weten. Vaak is dat niet het geval. Je kunt dan ook op een bepaald moment zeggen: ‘Mama denkt dat we nu genoeg gepraat hebben, dit is niet goed voor jou’.”

Normaal gedrag
Het is volgens de deskundige heel normaal dat kinderen na zo’n drama ander gedrag ontwikkelen. “Sommige kinderen worden onrustiger of stiller. Ze krijgen inslaap of doorslaapproblemen of worden boos of agressief. Dat is allemaal normaal. Je hoeft niet meteen te denken dat je naar een psychiater moet. Kinderen hebben een natuurlijke veerkracht om te herstellen. Een aantal dagen of weken zijn nodig om van zoiets te herstellen. We zijn tegenwoordig niet meer van het meteen ingrijpen, pillen erin en therapie geven.”

"Als ouders echt dingen zien waar ze zich zorgen om maken of als het niet na een paar weken over is, kan wel een deskundige worden ingeschakeld", benadrukt ze.

Klaslokaal
Ook in de klaslokalen is het volgens haar goed om stil te staan bij het drama. “Het is goed om als school te communiceren naar ouders hoe er aandacht aan is besteed. Een kaarsje aansteken met zijn allen en erover praten is goed. Dat heeft ook iets positiefs: het zorgt voor saamhorigheid en verbinding.”

Op de website van Riet Fiddelaers-Jaspers is informatie beschikbaar over omgaan met rouw. Ook op de website In de Wolken kunnen ouders, leraren en andere geïnteresseerden info en materiaal vinden.

Alles over het spoordrama in Oss vind je terug op onze speciale themasite omroepbrabant.nl/spoordramaoss .

 

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.