LEES OOK: Bouwplaatsen steeds onveiliger waarschuwt FNV, werkdruk is veel te hoog

“Ik liep over een dak voor een klus in Berghem toen ik struikelde over een ontluchtingspijp. Ik kwam op de kruin van mijn hoofd terecht, op een zacht geïsoleerd dak. 

Ik had geen schrammetje, zelfs mijn bril was niet afgevallen. Ik had geen pijn en ik was net zo helder als nu dat ik nu ben. ‘Ach wat stom’, dacht ik. Maar toen ik wilde opstaan lukte dat niet.

Daar lag ik. Op een dak, vol in de zon. Ik dacht dat ik zou overlijden. Want ik was alleen. Er was iets niet goed met mijn longen, waardoor ik niemand kon roepen. En doordat mijn lichaam niet werkte kon ik mijn telefoon niet uit mijn zak pakken. Ik heb toen in mijn hoofd afscheid genomen van iedereen. Dat was een traumatische ervaring.

Dwarslaesie
Na een kwartier werd ik gevonden. Ik had mijn nek en borstbeen gebroken: een hoge dwarslaesie. Met spoed ben ik naar het Radboudumc gebracht. Ik maakte alles mee. We gingen vol gas langs de files. In het ziekenhuis ben ik 7 uur lang geopereerd door een team van 17 artsen. Na maanden behandelen en revalideren kon ik pas weer naar huis. 

Nu ik terugkijk op het ongeluk weet ik dat het gewoon mega super domme pech was. De kans dat je de staatsloterij wint is net zo groot als dat je valt zoals ik ben gevallen. Ik heb 35 jaar dat bedrijf gehad en we hadden altijd alles op orde qua veiligheid. Ik moest even kort op een dakje zijn om iets te pakken en toen ging het mis. 

De meeste bouwvakkers letten ook wel op, maar het kan mij, het kan jou, het kan iedereen gebeuren. Het zit in een heel klein hoekje, maar met een heel groot gevolg.”

Bekijk het hele verhaal van Cor van Uden hier: