De zitting wordt gesloten. De uitspraak in deze zaak volgt op vrijdag 26 april.

Omar E. richt zich tot de nabestaanden, biedt zijn excuses aan en zegt dat het hem spijt: "Ook wil ik vragen of u me wil vergeven. Alles wat ik heb gezegd, meen ik uit mijn hart."

Hij vindt de geëiste straf van 8 jaar 'buiten de orde' en zegt dat Omar E. 'slechts te hard heeft gereden'.

Advocaat Moszkowicz bevestigt dat E. de maximumsnelheid ruim heeft overschreden, maar dat de fatale verkeersovertreding niet bij zijn cliënt gelegd kan worden: "Als de verkeerslichten het niet doen, dan gelden de haaientanden. Mijn cliënt heeft alleen te hard gereden. De pieksnelheid is juist een aanpassing aan de situatie geweest. Een verkeerde aanpassing, maar wel een aanpassing."

Volgens de advocaat is het passeren van de haaientanden door de Toyota de aanleiding van het ongeval geweest. In de zaal klinkt wederom gezucht.

De advocaat van Omar E. gaat uitgebreid alle bewijs langs. Hij benadrukt dat zijn cliënt inderdaad te hard heeft gereden, maar geen wegpiraat is. Hij benadrukt ook dat het ESP-systeem van de Mercedes een uitwijkende stuurbeweging van E. heeft belemmerd, waardoor hij juist recht op de Toyota afreed.

De advocaat suggereert ook dat de laagstaande zon mogelijk een rol speelde bij het ongeluk. Mogelijk waren de slachtoffers wat verblind. Meteen is er wat gemor te horen op de tribune onder de nabestaanden. De advocaat stoort zich daar duidelijk aan. De rechtbank vindt dat hij door moet praten. Het wordt weer stiller nu.

De advocaat mag zo verder met zijn pleidooi.

De rechtbankvoorzitter is druk bezig met het grondig voorleggen van de stukken in het dossier, processen verbaal over de auto’s, camerabeelden en nog meer. “Ik zie u knikken, u bent ook bekend met deze stukken dus ik vertel u niks nieuws,” zegt de rechter tegen Omar E.

Erg ongewoon zoals gezegd, in deze fase van de rechtszaak. Maar het lijkt er op dat de rechters een volmondig 'ja' willen horen van de advocaat dat ook echt het hele en complete dossier is voorgehouden.

De rechtbankvoorzitter citeert volop uit de getuigenverklaringen nu. Ooggetuigen die in het dossier zitten en door de politie zijn gehoord. Ze vraagt tussendoor aan de advocaat en verdachte nog of er vragen of opmerkingen zijn maar die hebben ze vooralsnog niet.

Het is nu alsof de rechtszaak weer net is begonnen.

"We gaan even doornemen welke stukken in het dossier zitten. We gaan terug in de behandeling", zegt de rechtbankvoorzitter.

De situatie is heel ongewoon. In rechtszaken wordt er zo bijna aan het einde van een rechtszaak nooit teruggeblikt op het dossier met de mogelijkheid om vragen te stellen.

Er ontstaat discussie tussen de rechtbank en de advocaat van Omar E. Die suggereert een paar keer dat niet het hele dossier is besproken tijdens de rechtszaak vandaag. "Ik doe daar geen mededelingen over," zegt de advocaat. Het is onduidelijk wat hij bedoelt. De rechters kunnen het ook niet volgen.

De rechtbankvoorzitter vraagt of er nog iets besproken moet worden en wil een duidelijk ja of nee, maar de advocaat weigert. "Ik bepaal zelf wel wat voor antwoord ik geef’.

De rechters onderbreken voor overleg.

De advocaat van Omar E. is nu aan het woord

De officier van justitie eist acht jaar celstraf, de maximale straf voor roekeloos rijden. En een rijontzegging van vijf jaar.

Volgens de officier van justitie konden de slachtoffers er niks aan doen, ook al staken ze een voorrangsweg over. “Ze zijn met de kracht van een tank van de weg gereden, ze waren volledig kansloos.” De hoge snelheid was de enige oorzaak van het ongeluk, volgens het OM.

“Verdachte reed 118 kilometer per uur. Het gaspedaal werd volledig ingetrapt naar 149 kilometer per uur, even reed de Mercedes 155 kilometer per uur. Er werd niet geremd. Toen werd het rempedaal volledig ingetrapt en reed hij tegen de linkerzijde van de Toyota aan,” zei de officier van justitie. Ze benadrukte nog een keer: “Hij reed dus twee seconden voor de botsing 155.”

E. wil daar zelf niks over zeggen. De advocaat wil benadrukken dat er wiet is gevonden bij de buurman. Niet bij E.

Ook eerdere verkeersovertredingen en boetes worden besproken. Een incident met motorrijders in Den Haag. Schade aan een auto in Roosendaal en wegrijden, een ‘gevaarlijke achtervolging’ in Spanje, rijden zonder rijbewijs met een veroordeling voor rijontzegging tot vier maanden, iets met een snorfiets en door rood rijden. Verkeerszaken dus.

De rechtbank bespreekt met Omar E. hoe het met hem gaat. Over zijn werk en verleden en toekomstplannen. Als E. de cel uit is: “Stabiliteit. Werken. Voorlopig bij mijn vader. Een gezin starten.”

Na de heftige nabestaandenverklaringen is het gebruikelijk om een pauze in te lassen

De vader van Wieteke en opa van het meisje dat het overleefde, is aan het woord. Het meisje dat het ongeluk overleefde is gisteren 11 geworden ‘dankzij haar engelbewaarder’. Nee het gaat niet wennen. Steeds dat klotegevoel. Dat heb jij gedaan.” De moeder van Wieteke doet haar woordje in tranen. "Egoïstische, toxische verkeershufter. Je hebt ze de dood in getrapt."

Ook de zus van Wieteke is hevig geëmotioneerd. Ze was jarig op de dag van het ongeluk. “Nooit meer met haar, zonder haar. Echt genieten lukt niet meer. Dat stukje vreugde en geluk heb jij kapotgemaakt”

De advocaat maakt een opmerking over de grote getoonde foto van de opgebaarde lichamen van de moeder en twee kinderen op bed. Van tevoren was een andere foto verspreid en afgesproken en deze was dat niet. De rechtbank vraagt of de volgende mensen zich aan die afspraak willen houden.

E. reageert met weinig woorden. Noemt de verklaring 'hartverscheurend'. Hij kondigt een langer woordje aan richting familie en nabestaanden straks.

“Boosheid en teleurstelling. Dat zit me enorm dwars. Jij hebt met je moordwapen een aanslag gepleegd. Je hebt vier mensen doodgereden. Een kind overleefde, ze zal verder moeten leven zonder haar moeder en vriendjes Erik en Anke”, zegt de vader van Regina.

De vader van Regina en opa van Anke en Erik is aan het woord. “Vanaf 2 september is ons leven veranderd door jou.” De vader noemt E. gewetenloos, een veelpleger. "Hoe kun je met jezelf leven? De wereld moet beschermd worden tegen jou. Iemand met geen normen en waarden. Wat is er nodig om jou in het gareel te krijgen? Dit gedrag past niet in de maatschappij”.

Een familielid toont een grote foto van Regina en haar twee kinderen Erik en Anke aan de verdachte. De moeder en twee kinderen liggen naast haar dood in bed. Kindertekeningen liggen op de deken.

De nabestaanden mogen zo vertellen wie de slachtoffers waren en wat het verlies van de slachtoffers met ze heeft gedaan.

Het rechts inhalen en kleven kort voor de crash wordt uitgebreid besproken. Een van de automobilisten die E. inhaalde vond het een ‘vervelende situatie’ en liet E. passeren. De officier van justitie zegt dat er een verschil is tussen zijn verklaring bij de politie toen en wat hij nu vertelt. “Op dat moment zat ik met mijn hoofd heel ergens anders. Bij de slachtoffers.”

Een rechter vraagt of hij vooral bezig was met de situatie waarin hij terecht was gekomen. “Ik was ook gewoon bang, ben ook een mens.”

Er worden opnieuw beelden getoond, door een andere verkeerscamera gefilmd. Op verzoek van de advocaat.

Toen de auto met de slachtoffers overstak, beleefde Omar E. een paniekmoment, vertelt hij. “Ik wou uitwijken.”

De rechtbankvoorzitter vraag hoe het voor E. is om de beelden te zien. “Verschrikkelijk, mevrouw." Waarom, vraagt de rechter. “Om de gevolgen, mevrouw.”

Diverse beveiligingscamera's op Borchwerf legden de crash vast. De beelden worden enkele keren afgespeeld. Het is nu heel stil geworden in de zaal. Iedereen is onder de indruk.

Omar E. kende de auto vrij goed. Hij was er net mee naar Spanje geweest. Een rechter vertelt over verkeersonderzoek. Hij drukte vol het gaspedaal in. Van 118 naar 155. “Het is mijn fout geweest dat ik gas heb gegeven, dat ga ik ook niet ontkennen”

Kort voor het ongeluk zagen ooggetuigen dat E. bumperkleefde en rechts inhaalde. Omar E. ontkent. “Ik heb niet gebumperkleefd. Ik heb geen auto’s rechts ingehaald.”

De rechtbankvoorzitter vertelt over het onderzoek: beide bestuurders probeerden iets te voorkomen. Het heeft in beide gevallen niet gewerkt. Oversteken had gekund als Omar E. met een normale snelheid aankwam.

“Op dat moment realiseerde ik me hoe hard ik reed. Ik zou zeggen dat het niet mijn gewone rijstijl is.” Omar E. vervolgt: “Ik vertrouwde op de voorrangsregels. Ik zag de auto aankomen rijden en raakte in paniek. En dacht zo snel mogelijk het kruispunt over te steken. Ik verwachtte niet dat de auto zou rijden. Op dat moment heb ik het stuur naar rechts gedraaid om uit te wijken.”

Rechter: “Er is niks uit de tests gekomen, u had niks gedronken, geen drugs gebruikt.” Omar E. knikt.

"Wat was dat voor dag?", vraagt de rechtbankvoorzitter. Omar E. vertelt dat hij net terug was van vakantie. “We zaten met twee vrienden in de auto. We waren onderweg naar Rotterdam. We wilden daar wat gaan eten.”

Roekeloos rijden, onvoorzichtig onoplettend rijgedrag, bumperkleven en rechts inhalen en zijn rijgedrag niet aanpassen en zijn voertuig onvoldoende onder controle houden.

De verdachte loopt de zaal in en gaat in het beklaagdenbankje zitten

De deuren gaan open, iedereen gaat naar binnen.

09.32 Vertraging
We zijn in afwachting van de start van het proces. De start stond om negen uur gepland maar er is vertraging, onbekend waardoor.

Het is heel druk in de rechtbank met nabestaanden en vrienden en bekenden van de slachtoffers. Het zijn er vele tientallen. Mensen van politieteam Roosendaal zijn er eveneens. Ook op de hulpverleners maakte het ongeluk een diepe indruk.

Omar E. krijgt vandaag te horen welke straf tegen hem wordt geëist. In dit verhaal lees je waar de zaak precies over gaat. Ook in deze video leggen we het je uit.