Bij de woningen in de straat werd afgelopen week zand met asbest weggegraven, en ook werden de rioleringsleidingen vervangen. "Al die tijd kon ik de wc niet gebruiken en douchen, maar gisteren was de klus bijna klaar", vertelt Yasemin. "Ze schepten het zand weer in de fundering en legden de stoeptegels netjes terug. Rond vier uur vertrokken de bouwvakkers."

Toen ze even later in de achtertuin was, hoorde ze Gümüs (Turks voor Zilver, red.) miauwen. "Het klonk wat verder weg, dus ik dacht dat ze in de schuur zat, of bij de buren. Maar daar was ze niet. Toen ik weer luisterde, bleek het miauwen achter de roosters van het huis te komen. Ze piepte echt, en kraste met haar nagels over de stenen. Ze was duidelijk overstuur."

Yasemins geliefde viervoeter bleek onder het huis te zitten, en ze kon er met geen mogelijkheid bij. Alles was immers weer dichtgegooid door de bouwlui. "In paniek belde ik met de uitvoerder van het bouwbedrijf. Hij beloofde mij iemand langs te sturen."

Dat duurde uren, en Yasemins zorgen werden steeds groter. "Op een gegeven moment hoorde ik haar helemaal niet meer, ik was doodsbang dat ze het niet zou overleven." In tranen belde ze nog een keer naar het bouwbedrijf en dat drukte haar op het hart dat er iemand onderweg was.

Toen er uiteindelijk een bouwvakker arriveerde, gaf hij aan weinig te kunnen doen. "Toen ik vroeg om te gaan graven, zei hij botweg 'nee'. 'Misschien is-ie al dood', zei hij ook nog. Afschuwelijk, ik wist niet wat ik hoorde en kon alleen maar trillen en huilen."

Uiteindelijk schoot de brandweer te hulp. "Zij trokken de tegels los, schepten het zand weg en daarna kroop iemand onder het huis, op zoek naar Gümüs. Maar op een gegeven moment kon hij niet meer verder, omdat alles vol met zand zat", vertelt Yasemin.

De brandweerlieden zijn vervolgens via de achterkant van het huis in de fundering gekropen. Yasemin zat ondertussen in tranen binnen op de bank. "Als ze haar dood zouden vinden, dan wilde ik het niet zien", zegt ze emotioneel.

Rond tien uur, na uren graven, wisten ze het katje te vinden. "Ze was flink in paniek, maakte een paar rare sprongen en ging er toen vandoor", aldus het baasje. "Gelukkig kwam ze toen iedereen uiteindelijk weg was weer naar binnen. Maar ze was duidelijk in shock. Nog steeds schrikt ze van ieder geluidje."

De Oosterhoutse is de brandweermensen oneindig dankbaar. "Ze hebben er heel wat werk aan gehad, maar gelukkig hebben ze haar kunnen redden."