Toine Nooijens uit Etten-Leur wint dichtwedstrijd mooiste Brabantse kerstgedicht

15 december 2013 om 14:06
nl
Het mooiste Brabantse kerstgedicht komt van de hand van Toine Nooijens uit Etten-Leur. Hij won zaterdagavond in Boxmeer de jaarlijkse wedstrijd 'Wie schrijft het mooiste Brabantse kerstgedicht' van de werkgroep Dialecten van de Historische Kring Land van Cuijk. Twintig schrijvers stuurden hun pennenvruchten in.
Geschreven door

De zeven coupletten zijn geschreven in het Ettens dialect. Het dichtwerk gaat over de kerststal met Jezus in de kribbe.
'Erg tevreden'"Ik was erg tevreden, maar het is altijd maar de vraag hoe het gedicht wordt gejureerd", zo legt de 69-jarige Nooijens uit. Het was dit jaar de zevende keer dat hij meedeed aan de dichtwedstrijd en de derde keer dat hij won. De laatste keer gebeurde dat in 2010. Vorig jaar ging Elly Schouten uit Grave er met de titel vandoor.
De top drie van het Brabantse kerstgedicht wordt dit jaar gecomplementeerd door Thieu Mertens uit Waalwijk (tweede plaats) en Maria Verberkt uit Boxmeer (derde plaats). De publieksprijs ging naar Ans van Kessel uit Stevensbeek.
Het winnende gedicht: 'De lèste bezoeker'In n'n oek van de stal zaat ie, stil, zonder woordeen keek nor 't kiendje, da dömde in 't strwòi.N'n erder, vrjeet oud en vort kuis versleete,mee 'n leeve, te lang von ie, mar wel 'n jil mwòi.
Ij kwaam 'raon as jiste, mar waar wòk de lèste.'t Eemels licht buite waar al ure gedwòfd.Van 't "Osanna" waar aamper d'n echo te wòre.Al die aonlwòp! Wie aar da vurraf wòit gelwòfd?
Zo begrijpend en wijs keek ie, uit eldre wògeen zaag, oe de toekomst vur z'n gjist ópe bróók.De weg van da kiend kon ie tot 't ènd toe volge.'t Waar asof ie, in jin blik, diejen tijd óverstóók.
"Och, gij kiendje", zo docht ie, "wa zedde begonne?Oe art is wel grwòt, mar de mès is te klein.Ge zul nou wel weete, da ge ènkelt kun geeve.Mar is 't da wel wèrd: da verraod, al die pijn?
Zedde starek genog om de wereld te draoge?Is oe rug wel bestaand teege da lwòdzwaore kruis?Wa motte durstaon om de mès te verlosse!Och, m'n jongske, wa bleefde nie bij vaoders thuis!
Mar 't is echt nie vur niks, wa ge krijt te verdure.Ik zie 'n gelwòf, waor ik de bron nou van ken.Ja, kiendje, ier ligde, mee alweetende wògskes.Mar oe lang zulde gij nog 'n kiend meuge zen"?
Ij kwaam stram óverènd, mee kraokende kniejeen flösterde: "Oudoe, 't is tijd om te gaon".Toen líep ie nor 't klentje om 't zachjes te kusse……Nèfe 't nuske viel stillekes n'n tijdlwòze traon…

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.