Bij het afscheid zit de Heilig Hartkerk vol. “Met pijn in het hart”, vertelt een vrouw. Ze is een trouwe bezoekster van de kerk. “Het ligt ook een beetje aan onszelf. Als we niet meer naar de kerk komen en de kerk niet meer financieel ondersteunen dan moeten er keuzes gemaakt worden. Het is jammer. Zeker voor ouderen die nu naar de St. Petrusbasiliek moeten om een dienst te bezoeken.”
Mooie herinneringenEen kerkganger beleeft het afscheid als zeer emotioneel. “Als sinds de jaren vijftig zing ik in het kerkkoor. Hier liggen mooie herinneringen. Met het koor zijn we diverse keren op de radio geweest. De KRO was verzot op deze kerk.”
Vergroeid met gemeenschapBij pastoor Jacques Grubben is het rouwproces al enige tijd aan de gang. Grubben: “Het afscheid doet pijn. De kerk en de parochie zijn een deel van mijn leven geworden. Ik ben vergroeid met de gemeenschap.  Het kerkbezoek liep wel terug. Er kwamen te weinig mensen naar de diensten om twee kerken open te houden. Als straks de St. Petrusbasiliek wel voller zit, steekt het andere mensen aan om ook weer naar de kerk te gaan.”
Als de pastoor voor de laatste keer de mis afsluit, lopen de tranen over de wangen van de kerkbezoekers. ''Ik sluit nu een stukje van mezelf af'', vertelt een bezoeker. ''Ik ben hier gedoopt, gevormd en heb hier mijn beide ouders begraven. Maar ik had niet verwacht dat de sluiting mij zoveel zou doen'', snikt de vrouw.