Een aantal jaren stond de rookgranaat in de huiskamer van opa Bertus Bakx. Met een schroef had hij het oude explosief op een plankje bevestigd. Zo stond het ding ter decoratie naast de houten olifanten op de grond.
'Uit de grond gevist'Bertus vertelt hoe hij de rookgranaat jaren geleden vond: "In een bos in Hilvarenbeek heb ik hem met een metaaldetector uit de grond gevist, zeg maar."
Hij nam hem als een soort trofee mee naar Oosterhout. "Ik heb de oorlog meegemaakt en heb allerlei dingen uit die tijd verzameld. Ik heb ook nog een Duitse koppel liggen."
SpijtKleindochter Yvonne loopt naar boven en komt even later de huiskamer weer binnen met de 'koppel' in de handen. Een riem, gedragen door een Duitse soldaat. Bertus: "Ik heb in die tijd het jaartal weggekrast. Daar heb ik nu wel spijt van."
De riem kan weinig kwaad meer aanrichten, maar dat durfden de agenten over de rookgranaat niet meteen met zekerheid te zeggen. Ze raadpleegden een expert, die al snel kon vaststellen dat het oude ding niet meer kan ontploffen.
'Dag oude reus'De rookgranaat staat nog bij opa Bertus. Maar niet voor lang, want de politie komt het ding één dezer dagen ophalen. En dus zit er maar één ding op, voor de hoogbejaarde Bakx: "Zo oude reus, we gaan afscheid nemen!"