Oud-politieman over Marlon B.: 'Zonder vooropgezet plan maak je fouten'
Schaepman werkte 25 jaar als commissaris bij de politie en werkte als hoofd van rechercheafdelingen en kernteams aan bijvoorbeeld opsporingen. Hij was niet betrokken bij de zoektocht naar de vermiste Silvana, maar kan wel uitleggen hoe zo’n zaak werkt.
"In de zaak van Silvana begin je met een vermissing. Dat is heel anders.”
“Normaal start je bij een moordzaak bij een plaats delict”, legt Schaepman uit. “Daar ligt een lichaam en daar vind je al snel veel aanwijzingen. Bijvoorbeeld hoe iemand om het leven is gebracht. Maar in de zaak van Silvana begin je met een vermissing. Dat is heel anders.”
Al snel nadat de familie van Silvana alarm sloeg omdat ze werd vermist, werd haar partner Marlon B. opgepakt. Zaterdagmorgen was hij nog gezien met zijn en haar kinderen op het voetbalveld en bij de bakker. “Hij heeft de vermissing dus niet zelf gemeld”, merkt Schaepman op.
Hij vermoedt dat de politie Marlon B. niet voor niets snel heeft opgepakt. "Zo’n vermissing is zorgelijk, want er is een grote kans op een misdrijf.”
"Waarom zou je liegen, terwijl je vrouw vermist is?”
Dan gaat de politie hem verhoren. De duimschroeven aandraaien door hem ’s nachts wakker te maken of hem twaalf uur aan een stuk te verhoren mag zomaar niet. Maar hoe krijg je dan een bekentenis?
“Je gaat de verdachte niet met elk detail confronteren, maar je probeert een zaak op te bouwen. Twee rechercheurs verhoren hem, terwijl een psycholoog of teamleider op afstand meekijkt. Die kan de grote lijn in de gaten houden en bijvoorbeeld via een beeldscherm contact houden met de rechercheurs.”
“Dan vraag je bijvoorbeeld of hij z’n telefoon altijd bij zich heeft. Als hij dan antwoordt dat hij die regelmatig thuis laat, terwijl verschillende mensen zeggen dat hij altijd met dat ding bezig is, is dat vreemd. Want, waarom zou je liegen over dat soort dingen, terwijl je vrouw vermist is?”
"De verdachte moet doen alsof hij van niets weet.”
Zo gebruikt de politie steeds meer elementen om haar zaak op te bouwen. "Als een verdachte liegt, wordt dat steeds lastiger voor hem om vol te houden. Je moet heel veel onthouden als je liegt. Bij wie was je dan? Bij Pietje. En even later toch niet bij Pietje maar bij Jantje. Het wordt steeds lastiger om dat consequent vol te houden. Wat ook lastig is, is dat hij weet dat ze niet meer leeft. En dan moet hij toch doen alsof hij van niets weet.”
Het gevonden lichaam gaat volgens Schaepman veel vertellen over de manier waarop Silvana om het leven is gekomen. Hij denkt niet dat Marlon B. uiteindelijk voor moord zal worden veroordeeld.
“Meestal komt dit neer op doodslag, dus zonder vooropgezet plan. En zonder plan maak je ook veel denkfouten. Als hij echt van te voren had bedacht om haar te vermoorden, had hij het wel anders gedaan. Nu moet hij alles nog ter plekke bedenken. Wat zijn mijn sporen, waar laat ik het lichaam?”
“Maar partnermoorden worden bijna altijd opgelost”, weet Schaepman. “Binnen een relatie zijn er veel sporen en verbanden, waardoor het oplossingspercentage dicht bij de 100 procent ligt.”
