Je voelt je als luisteraar soms bijna te veel als je naar zijn verhaal luistert. Zeker als de singer-songwriter zijn diepste gevoelens in zijn pure liedjes over je uitstort. Hij observeert graag, noteert zinnetjes op papiertjes en houdt het vaak dicht bij zichzelf.

Een van zijn nummers gaat over de kinderwens die hij en zijn vrouw hadden. In 'Koude koude winter' zingt Martijn over de medische mallemolen waarin ze terechtkwamen toen ze een kindje wilden krijgen. Het stel deed een paar pogingen, maar het voelde onnatuurlijk. Ze zijn er toen mee gestopt. Hij schreef de volgende zinnen: "Als een moeder, als een moeder, als een moeder zonder kind. Ik zie de traonen in oe ogen, 't verdriet dat ons verbindt."

Martijn vindt het zijn moeilijkste liedje om te spelen. "Ik krijg wel eens een brok in de keel als je dat voor honderd man staat te zingen." Emoties die ook los kwamen toen ze het liedje voor het eerst hoorden toen het af was. "Toen hebben we samen zitten luisteren en een uurtje zitten janken."

Wil je het hele verhaal van Martijn horen? Luister dan naar de podcast 'Hee gaode mee' over dialectmuziek uit Brabant. Luister in je favoriete app en abonneer je zodat je geen aflevering hoeft te missen. Eerder verschenen al afleveringen met Gerard van Maasakkers en Björn van der Doelen.