Naar de optocht kijken, feesten met een grote groep vrienden en meezingen met carnavalskrakers. Zo zag de carnaval van Arna er jarenlang uit. De geboren en getogen Nulandse is een carnavalsvierder in hart en nieren. “Mijn ouders namen mij al in de kinderwagen mee naar de kroeg”, zegt ze met een lach. "Sindsdien heb ik geen enkele carnaval gemist."

Als kind bouwde Arna praalwagens om mee te doen met de optocht en ze ging naar alle carnavalsactiviteiten in het dorp. Toen ze ouder werd, was de Nulandse vanaf de donderdag voor carnaval tot en met dinsdag in het café te vinden. "Ik kan niet uitleggen wat ik zó leuk vind aan carnaval. Het feest is gewoon zo gezellig en ik doe altijd lekker gek mee."

Maar voor het eerst in haar leven blijft Arna dit jaar thuis. In september kreeg ze te horen dat ze een hersentumor heeft. “Mijn carnaval bestaat dit jaar uit bestralingen en thuis op de bank uitrusten. Ik wil wel proberen om heel even naar de kinderoptocht te gaan, want mijn kleinkinderen doen mee. Maar het is nog maar de vraag of dat gaat lukken.”

Arna had al jaren klachten, maar wist al die tijd niet waar dat door kwam. “Ik zag wazig, ik was continu moe en ik kon op een gegeven moment bijna niet meer lopen van de pijn. Ik voelde dat er iets mis was, maar volgens artsen zat het tussen mijn oren”, zegt ze huilend. “Ze dachten aan de overgang en aan en burn-out.”

Pas vijf maanden geleden kreeg Arna te horen dat ze een tumor heeft zo groot als een golfbal. Twee weken na die diagnose kreeg ze de eerste van vier operaties om de tumor grotendeels te verwijderen. “Er zit nu alleen nog een klein stukje in mijn hersenen, maar dat kunnen artsen niet met een operatie weghalen. Dat is te gevaarlijk”, legt ze uit. Komende week, tijdens carnaval, begint haar traject van 30 bestralingen. “Ik had een jaar geleden nooit gedacht dat mijn carnaval er zo uit zou zien."

De carnavalsliefhebber baalt er enorm van dat ze er niet bij kan zijn. “Deze week is altijd hét feest van het jaar voor mij. We gingen elk jaar met een grote groep vrienden uit het dorp carnavallen. Dat ga ik wel heel erg missen dit jaar", zegt ze. "Ik kies er niet bewust voor om dit jaar thuis te blijven. Ik ben er elk jaar bij en wilde nu weer heel graag, maar door de ziekte lukt het me gewoon niet."

Normaal versieren Arna en haar man elk jaar haar huis in de blauw-gele kleuren van het Woaterrijk, maar ook dat deden ze dit jaar niet. “Dat is echt traditie in het dorp. Bijna iedereen doet daaraan mee, maar als ik mijn huis ga versieren, word ik te veel met carnaval geconfronteerd. Dat is moeilijk.”

Toch blijft ze positief en hoopt ze dat ze volgend jaar weer tussen de carnavalsvierders in haar dorp staat. Al verwacht ze niet dat carnaval ooit nog hetzelfde zal worden. Want tijdens haar eerste operatie kreeg ze onder meer een herseninfarct. “Ik kan daardoor slecht tegen prikkels zoals harde muziek. Maar dan koop ik wel een paar oordoppen”, zegt ze met een lach.