Kruisbandleed blijft hem echter achtervolgen: onlangs scheurde zijn vriendin haar kruisband af en zijn zus revalideert na een vergelijkbare blessure. Het moment dat Janik in 2022 zelf zwaargeblesseerd raakte, kan hij zich nog goed herinneren. “Ik heb het een paar keer voor mijn neus zien gebeuren, maar nu was ik degene die zijn kruisband afscheurde. Ik voelde direct dat het foute boel was. De eerste weken was ik van slag, ik kon nergens positiviteit uithalen.”

“Mijn geluk was dat ik na zes weken rust al geopereerd kon worden omdat er rondom mijn knie niks geks was gezien. Maar mijn vriendin bijvoorbeeld wacht al ruim vier maanden. Natuurlijk steun ik haar en probeer ik iets mee te geven, maar iedereen heeft een eigen proces.”

Tijdens zijn eerste EK handbal, onlangs in januari, liepen twee ploeggenoten bij Oranje een kruisbandblessure op en onlangs nóg een collega-international. “Je ziet dat het de hele groep raakt. We hebben er met z’n allen veel over gepraat. Je moet met zoiets niet blijven rondlopen.”

Janik zelf had meerdere vertrouwenspersonen tijdens zijn revalidatie. Een periode waarin hij te kampen had met diverse tegenslagen. “Er kwamen elke keer weer dingen bij. Dan was mijn kniepees geïrriteerd, dan waren er weer probleempjes met de meniscus. Mentaal is zo’n proces heel zwaar. Ik moest het er soms echt even uitgooien bij iemand die ik vertrouw.”

Hij had in die periode veel steun aan een teamgenoot met een vergelijkbare blessure. "We konden veel met elkaar delen", legt Janik uit. Hij noemt de hulp van anderen belangrijk, want wanneer je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, duurt een revalidatie volgens hem erg lang.

Al zittend aan tafel in een hotel op Sportcentrum Papendal in Arnhem zijn zijn flinke spierballen en tatoeages niet te missen. Zeker niet wanneer Janik zijn armen over elkaar slaat. “Ik heb tijdens mijn revalidatie heel veel aan krachttraining gedaan. Zo heb ik mijn lichaam heel goed leren kennen en ben ik, niet alleen mentaal, maar ook fysiek veel sterker geworden."

Dat de bondscoach al aanklopte bij Janik toen hij nog niet zo heel lang fit was, noemt hij een beloning voor het harde werken. Hij mocht mee naar het EK en ineens gaat het hard met zijn carrière, maar hij wil nog meer stappen zetten. "Je ziet binnen Oranje spelers die een heel hoog niveau halen. Ze spelen in sterke competities en zijn fulltime met handbal bezig. De stap richting een buitenlandse profclub is mijn ambitie en die is zeker realistisch.”

Vooralsnog speelt Janik bij het Limburgse Bevo op het hoogste niveau van Nederland en België. Sinds zijn zeventiende woont hij vlak bij de club. Lekker uitrusten op de bank na een training zit er echter niet in voor de man uit Made. Naast zijn trainingen en wedstrijden volgt hij de mbo-opleiding Sport & Coaching en werkt hij twintig uur per week in een sportschool. "Voor nu een goede combinatie: ik ben liever te druk dan te lui."