<p>Lineke Rijxman en Willem de Wolf confronteren elkaar en het publiek met spijt, verlies en verlangen. Openlijk praten zij het gevoel dat je leven misschien niet is geworden wat je had gehoopt. </p>
<p>Stemmingen en emoties die je slechts in vage bewoordingen aan anderen kunt beschrijven, maar die toch meteen worden herkend: onverklaarbare aanvallen van melancholie, sluimerende begeertes. Het ongrijpbare verlies wordt gewoner. Je flexibiliteit wordt minder, net als je onschuld, je vasthoudendheid, je looks. Je begint het verlies te accepteren, omdat het zo waar is, zo onomkeerbaar en genadeloos – en toch blijft er een brandend verlangen naar meer. Naar anders.</p>