"Tot aan de halve finales verliep alles redelijk normaal. Daarna werden het voor mij toch wel heel rare Spelen", bekende de speler van Bloemendaal na de verloren finale tegen Duitsland (1-2).
Buiten het olympisch dorpJenniskens (25) wist al een maand dat hij als oproepkracht buiten het olympisch dorp in een Engels hotel zou verblijven, samen met reservekeeper Pirmin Blaak en twee stafleden. "Aan dat idee was ik inmiddels wel gewend. Natuurlijk hoopte ik op een plaats bij de laatste zestien, maar een bondscoach moet nu eenmaal keuzes maken."
In de historische halve finale tegen Groot-Brittannië (9-2) raakte middenvelder Klaas Vermeulen al vroeg in de wedstrijd zwaar geblesseerd aan zijn schouder. "Ik zag op de tribune snel dat het mis was", blikte Jenniskens terug. "Ik besefte eigenlijk meteen dat ik aan de bak moest in de finale. Ik kreeg plotseling een heel andere status. Dat was even een vreemde gewaarwording."
'Ik trainde me suf'In de nacht van vrijdag op zaterdag sliep Jenniskens voor de eerste keer in het olympisch dorp. "Maar ik heb mij tijdens de eerste twee weken geen moment verloren of alleen gevoeld in dat hotel. Ik deed alle trainingen mee en trok de hele dag op met de ploeg. Alleen op wedstrijddagen werkte ik een ander programma af. Dan trainde ik me suf, om dezelfde inspanningen te leveren als de spelers tijdens de wedstrijd. Daardoor bleef ik ook lekker in mijn ritme."
Jenniskens maakte na de verloren finale, waarin hij verdienstelijk meedraaide, een diepe buiging voor de onfortuinlijke Vermeulen. "Hij heeft me geweldig opgevangen en meteen het team ingesleurd. Ik wil geen medelijden van je, ik wil dat jij het nu gaat doen, zei hij tegen me. Hij is op een grootse manier omgegaan met mij en met zijn eigen teleurstelling. Daar heb ik diep respect voor."