Aan het begin van 'Arend' weet je al dat het fout gaat lopen. Het publiek kijkt in de baarmoeder van Hannie; haar ongeboren zoon Arend heeft zich daar comfortabel genesteld en heeft absoluut geen zin om naar buiten te komen. Tegelijkertijd hoor je Hannie vertellen hoe zeer ze op een meisje hoopt.
VogelsHet komt niet meer goed tussen moeder en zoon. Arend vlucht in zijn fantasie en raakt geobsedeerd door vogels, zo zeer zelfs dat hij zich een groot deel van de tijd als vogel gedraagt.
En daar heeft Gerrie Fiers een mooi vondst gebruikt. Arends vogels worden gespeeld door een luchtacrobaat. Een man die aan een touw op grote hoogte boven het podium gracieuze bewegingen maakt terwijl het publiek toekijkt en zich herinnert hoe we allemaal wel eens fantaseren over vliegen en simpel opstijgen om het taaie leven achter ons te laten.
DialogenIn het boek van Stefan Brijs praten de hoofdpersonen niet met elkaar; het draait daar allemaal om hun eigen gedachten. In het toneelstuk zijn er wel dialogen. Een tweede mooie vondst is dan de buurman die - zonder daar nou een precieze reden voor te geven - Hannies brieven en dagboeken leest en daarover dan weer met haar praat.
'Arend' is een pittig verhaal over misbruik, mishandeling en verwaarlozing en hoe het verleden mensen in een wurggreep houdt.. 'Afslag Eindhoven' heeft er heel mooi en spannend theater van gemaakt. Een voorstelling waar je lacht om dingen waar je ook om zou kunnen huilen. Aan het eind van het stuk krijgt Arend zijn vleugels. Sinds Ikarus weten we hoe dat afloopt.