Sommige beelden zijn makkelijk te snappen. Een jonge vrouw die op tafel staat en een lamp verwisselt terwijl haar man onder haar rokje kijkt. Actrice Eva Schram speelt het precies zo dat je de relatie voelt zinderen. Het beeld erna hoort bij de mooiste van de voorstelling:  het tweetal kleedt zich uit onder diezelfde lamp, die de vrouw net een zwieper heeft gegeven zodat het licht met hen meedanst.
Slecht nieuws Als de vrouw later een röntgenfoto uit een enveloppe haalt, is het slecht nieuws. Maar is zíj ernstig ziek of haar man? Het antwoord komt al maakt Anna van der Kruis het niet meteen duidelijk. De toeschouwer weegt de informatie af, trekt voorzichtige conclusies en wordt zo in de voorstelling gezogen.
Als het antwoord er is -de vrouw is ziek- krijgt ook haar schaarse kledij (een vervolg op de vorige scène) extra betekenis. Ergens in dat aantrekkelijk lichaam, is dus iets ernstig mis. En zo trakteert Anna van der Kruis je ook op een spannend tochtje door je eigen brein.
VerstillingDe regisseur vond haar inspiratie in het fotoboek 'A Sentimental Journey' van de Japanse fotograaf Nobuyoshi Araki. Hij doet met verstilde foto's verslag van het overlijden van zijn vrouw. Die verstilling zit ook in 'Een dieptriest tochtje'.
Het mooie is dat niet de stilte of het trieste je bijblijft. 'Een dieptriest tochtje' is een voorstelling over levenslust!