Bij het graven van een zinkput in 1988 ontdekte Van Mourik de gewelven in zijn achtertuin. Onder meer vanwege tijdgebrek moest hij het gat toen dichten. Hij maakte er foto's van en bracht met een bloempot een oriëntatiepunt in zijn tuin.
23 Jaar laterJaren later begint het bij Van Mourik toch weer te kriebelen. Inmiddels heeft hij al meer dan tien meter vesting van bijna twee meter diep blootgelegd. Waar het eindigt, weet hij nog niet. ''Een gang loopt richting mijn tuinhuis. Die zal er dus ook aan moeten geloven. En wat betreft mijn tuin: dat geneest wel weer.''
Aan het eind van dit jaar moet de hele muur zichtbaar zijn. Dat moet allemaal voor de winter gebeuren. ''Anders vriest het helemaal kapot en dat is zonde'', vertelt Van Mourik trots. Wat hij er daarna mee wil doen heeft hij nu al voor ogen. ''Ik wil bepaalde delen met glas bedekken zodat toeristen een kijkje kunnen komen nemen.''