De al meer dan honderd jaar oude paardenzegening vormt het hoogtepunt van de jaarlijkse Gerardusprocessie, die zich nog altijd in grote populariteit mag verheugen. Eigenaren van paarden zijn het eens met elkaar; een flinke plens wijwater aan het eind van de dienst helpt het paard de winter door en behoedt ze voor bijvoorbeeld kreupele benen.
GeschiedenisHet ontstaan van de processie ligt in het begin van de twintigste eeuw. De pastoor die verantwoordelijk was voor de bouw van de kerk in Weebosch, was kort daarvoor in Rome getuige geweest van heiligverklaring van Gerardus.
Tijdens het aansluitende bezoek aan Caïro werd hij bij een tramongeluk op voorspraak van deze heilige behoed voor fatale afloop. Sindsdien zitten ze in Weebosch ‘opgescheept’ met de processie.
'Pastoor is eng' Overigens zijn niet alle paarden gediend van meneer pastoor met zijn kwast. Nogal wat paarden namen de benen als ze, in hun ogen, die 'enge man' zagen staan die met een enorme kwast een plens water op het edele hoofd probeerde te kwakken.