Ouwendijk, de CEO van de Vlisco-groep, vertelt het verhaal in de Eindhovense Lichttoren waar Vlisco tijdens de Dutch Design Week een grote expositie heeft ingericht. En voor wie dat mocht ontgaan, op de gevel tegenover de Lichttoren hangt een gigantische billboard waarop een Afrikaanse dame reclame maakt voor Vlisco.
West-AfrikaEen Afrikaanse dame... want dát is het verhaal van Vlisco. Het grootste deel van de stoffen die de Helmondse fabriek produceren, gaat naar (West-) Afrika. Vrouwen daar kopen de stoffen en maken er zelf kleren van of laten dat door hun kleermaker doen. De stoffen zijn voor de Afrikanen aan de dure kant maar de designs en de kleuren uit Helmond zijn er mateloos populair.
Op de Dutch Design Week zijn de eerste voorzichtige ideeën te zien voor de tassen en de sjaaltjes waarmee Vlisco de eerste stappen op de modemarkt wil zetten. Maar voor het 'sneak-preview-atelier' waar de tassen hangen, staat een groot bord: fotograferen en filmen is verboden. Vlisco gaat ver om te voorkomen dat voor de officiële presentatie (waarschijnlijk in januari) al beeld van de nieuwe produkten naar buiten komt.
BatikVeel Nederlanders kennen de batik-stoffen uit Indonesië. Bij dit procedé worden delen van de stof met was afgedekt voordat ze worden geverfd; waar was zit, kan de verf niet doordringen. Vlisco is het enige bedrijf ter wereld dat deze techniek in een fabriek inzet. Het is ingewikkeld - het produktieproces duurt twee weken en is verdeeld over meer dan 20 stappen - maar het levert een heel herkenbaar en 'eigen' beeld op. Dat wordt nog eens versterkt door de regels waarmee de ontwerpers van Vlisco te maken hebben.
"Neem de tijd",  begint creatief directeur Roger Gerards het rijtje regels voor zijn designers. "Begin van 'scratch', ga uit van je eigen kracht, denk na over het eigen Vlisco DNA, zelf tekenen, geen copy-paste met de computer", somt hij er nog een paar op.  Al de regels bij elkaar noemt hij zonder aarzelen 'ons wetboek'.
SchatkistEen ander deel van het Vlisco-karakter wordt gevormd door het archief van het bedrijf waarin talloze stoffen uit het verleden liggen opgeslagen. Op de tentoonstelling ligt een verzameling stalenboeken, terecht in een hele grote schatkist.
Het gesprek met Gerards maakt duidelijk dat de tassen en de sjaals een eerste stap zijn. Vlisco wil meer dingen gaan ontwerpen voor 'vrouwen die in mode zijn geinteresseerd'.  Wat precies wil Gerards nog niet kwijt. Het idee voor een pyama van Vliscostof lijkt bij hem niet aan te slaan. Misschien dat het er ooit nog van komt maar de creatief directeur lijkt eerder andere ideeën op het oog te hebben.De tentoonstelling in de Lichttoren duurt tot en met zondag.