Schoonschaatsen als nationaal cultureel erfgoed: erkenning van perfectie op het ijs
Schoonrijden kenmerkt zich door een zwierige slag op de schaats, waarbij soms in groepen wordt gereden. De bewegingen zijn traag, waarbij er wordt gezocht naar synchronie en perfectie.
Perfectie wordt nooit bereiktDie perfectie wordt nooit bereikt, beaamt voorzitter Emile Kallen van de Landelijke Vereniging van Schoonrijders. "Zelfs de huidige kampioen kan nog verbeteren. Het kost jaren oefenen voordat je het een beetje onder de knie hebt." Zo'n 250 mensen beoefenen de oudste schaatssport fanatiek.
Soms wordt er ook in klederdracht gereden, maar dat is zeker niet verplicht. Eigenlijk ziet de vereniging het liefste dat de mensen in hun eigen moderne kleding de baan op gaan. "Het is anders zo oubollig", zegt een van de fanatiekste beoefenaars, terwijl ze de schaatsen onderbindt. De Ireen Wüst schaatsbaan in Tilburg biedt mooi ijs om te oefenen.
Stok"Het mag niet verward worden met kunstschaatsen, dat is werkelijk heel anders, wij doen namelijk niet van die acrobatische fratsen!", zegt ze. Dan pakt ze een stok en reikt die aan een vriendin. Die pakt het stevig aan en samen zwieren ze de baan op, verbonden met de stok, traag en heel statig, als dames uit een geschilderd wintertafereel van 1850.
De Landelijke Vereniging van Schoonrijders is trots op de erkenning van het Rijk, en hoopt dat over een jaar of twee deze schaatsvorm ook zal worden erkend door UNESCO voor plaatsing op de Wereld lijst van Cultureel Erfgoed