Volgens de Klankbordgroep dak- en thuislozen (Kdet) kan dit ernstige gevolgen hebben. Woordvoerder Els Keet ziet dat mensen die op straat leven vaak niet zijn verzekerd. Als zij ziek worden en naar het ziekenhuis gaan, is de kans klein dat ze 200 euro voorschot kunnen betalen.
Met als gevolg dat hen de deur wordt gewezen. "Ik denk dat mensen dan uiteindelijk nog zieker worden en dat we ze nog vaker op straat zullen vinden, in nog inhumanere omstandigheden dan we ze nu al aantreffen."
Vier ziekenhuizen vragen voorschotEr zijn in Brabant al vier ziekenhuizen die een voorschot vragen, namelijk het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven, het Bernhoven Ziekenhuis in Uden en het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch vraagt zelfs 250 euro voorschot.
"Iedereen in Nederland betaalt voor een verzekering. Het is niet zo raar dat we dan van mensen verwachten die niet zijn verzekerd dat ze ook een bijdrage leveren aan de zorg", aldus Petra van Zuilen van het Elkerliek Ziekenhuis.
Meer ziekenhuizen vragen voorschot Steeds meer ziekenhuizen overwegen een voorschot in te voeren. Het Maasziekenhuis Pantein in Boxmeer en de St. Anna Zorggroep in Geldrop gaan de regeling ook invoeren. Ze zijn nu bezig met de voorbereiding.
Niet alle ziekenhuizen houden de cijfers goed bij, maar het bedrag dat ziekenhuizen kwijt zijn aan onverzekerden kan oplopen tot enkele tonnen. Zo is het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven jaarlijks gemiddeld zo’n 150.000 euro kwijt. Dit ziekenhuis laat aan Omroep Brabant weten dat als het probleem in omvang blijft toenemen, ook hier een voorschot gaat gelden.
Seizoenarbeiders Het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond was het eerste ziekenhuis dat de regeling invoerde. Dit ziekenhuis vraagt al twee jaar een voorschot van tweehonderd euro aan mensen zonder een zorgverzekering. Woordvoerder Petra van Zuilen: "We hadden vaak te maken met mensen die niet waren verzekerd en daardoor kregen we geen geld."
Om hoeveel mensen dat ging, weet het Elkerliek niet. Er zijn geen exacte cijfers van bijgehouden. "Maar het werden er steeds meer", aldus Van Zuilen. "Wij zien vooral seizoenarbeiders die niet uit Nederland komen en geen verzekering hebben."
Wel geholpen bij noodgevalAls iemand bij de spoedeisende hulp aankomt en het is een echt noodgeval dan wordt hij of zij alsnog geholpen. "We hebben ook onze zorgplicht", vervolgt Van Zuilen. "En anders vragen we eerst hun gegevens. Als ze dan geen verzekering hebben, vragen we ze om 200 euro te pinnen."
Van Zuilen: "Meestal kunnen ze dan wel iets regelen. Er is dan wel altijd wel een werkgever of een familielid die het kan betalen." Maar mensen die het niet kunnen betalen moeten ergens anders hulp zoeken. "Die gaan dan naar hun huisarts of laten het er bij zitten omdat het toch niet heel erg hard nodig is."
Mensen verdwijnen uit de zorgEn dat mensen het er bij laten zitten, is volgens Magreet Kroessen van de organisatie Dokters van de Wereld nu juist een groot probleem. "Veel onverzekerden gaan al niet graag naar een dokter. Dus voor hen is deze regeling weer een extra barrière. Die persoon zal dan nog sneller dan nu, uit de zorg verdwijnen met als gevolg dat hij met zijn probleem blijft rondlopen."
En daar heeft niet alleen de patiënt zelf last van. "Uiteindelijk wordt de maatschappij met een nog groter probleem opgezadeld. Die mensen komen weer terecht bij, steunorganisaties of kerkelijke organisaties. Dus bij de groepen die zich nog wel bekommeren om kwetsbare mensen."
'Wat is een noodgeval?'Lilian Hendriks is daklozenambassadeur bij Kdet. Ze is zelf dakloos en woont op straat. Lilian is ook bang dat mensen die zorg nodig hebben, het nu nog minder zullen krijgen - ook al zeggen de ziekenhuizen noodgevallen wel te helpen. "Ja, wat is een noodgeval?", vraagt Lilian zichzelf af.
Hendriks vervolgt. "Ik ben zelf ooit met een ambulance opgehaald. In het ziekenhuis concludeerden ze dat ik een longontsteking had. Maar ik was onverzekerd. En dan is de conclusie: je bent wel ziek, je hebt wel iets ernstigs en het is winter, maar ga toch maar weer de straat op."