Haar atelier staat vol met de portretten die zij voor het boek schilderde. Meer dan dertig mensen koos ze uit en naar eigen zeggen hadden het er nog veel meer kunnen worden. Ze schilderde hun portret en vroeg naar hun verhalen.
Grote liefdeZelf komt Angeline uit Budel-Schoot en was ze absoluut niet van plan ooit naar Dorplein te verhuizen. Toen ze er - na wat omzwervingen - tóch terecht kwam, vatte ze al snel een grote liefde op voor het fabrieksdorp.
Budel-Dorplein stond jarenlang geheel in het teken van de zinkfabriek die nog steeds opvallend aanwezig is. De fabriek werd in een verlaten gebied gebouwd door de Luikse ondernemer Dor die er ook de woningen voor de werknemers neerzette. Er zijn huizen voor leidinggevenden, voor ingenieurs en voor arbeiders, die oorspronkelijk allemaal in het Frans werden aangeduid.
Franse nonnen Niet ver van de fabriek staat het gebouw waar Franse nonnen zorgden voor de arbeiders die zonder gezin in Budel-Dorplein aankwamen.  Aan de rand van het dorp wordt gewerkt aan de restauratie van de kleine gevangenis die bij de fabriek hoorde.
"Op zoek naar de schoonheid in mijn dorp", noemt Angeline haar onderneming en ze telt af op haar vingers: de natuur (veel huizen lijken midden in het bos te staan), de architectuur (alles werd gebouiwd in een Waalse stijl) én de verhalen van de mensen. De arbeiders die overal vandaan kwamen, met allemaal hun eigen gebruiken en traditie, moesten hier samen een nieuw dorp opbouwen.
Anderhalf jaar heeft Angeline aan haar boek gewerkt. Het ligt nu bij de drukker en verschijnt op 15 december.