Van Loon weet het nog heel goed. Hij was aan het schoonmaken in zijn paardenstal, toen hij opeens voelde dat de ring om zijn vinger was verdwenen. In 1970, hij was nog geen drie maanden getrouwd. "Dat was echt ongelofelijk jammer. Een nieuwe wilde ik niet hebben. Dat telt ten slotte niet, hè", lacht Van Loon.
Grote glimlachEn toen kwam er 43 jaar later dus opeens een telefoontje met de mededeling dat zijn ring gevonden was. Aanvankelijk geloofde de inmiddels verhuisde Van Loon het telefoontje niet, maar toen Heesakkers aan de telefoon de trouwdatum en de naam van zijn echtgenote doorgaf, wist hij dat het waar was.
"Ik heb hem meteen op de koffie uitgenodigd en hem met een grote glimlach hartelijk bedankt", vertelt Van Loon. " Ik heb de ring even omgedaan, hij past nog prima."
In het begin hielp nietsHeesakkers is blij dat hij de eigenaar heeft kunnen vinden. "Het was even zoeken, omdat het natuurlijk heel lang geleden is en het echtpaar verhuisd was naar Bergeijk. Navraag bij de gemeente en Marktplaats hielp niet. Toen ben ik maar de buurt ingegaan en bij mensen gaan aanbellen. Ik heb bij een enkeling mijn telefoonnummer achtergelaten. Een uur later belde een meneer mij op."
Sinds een paar maanden gaat Heesakkers met zijn metaaldetector op stap. Hij heeft al van alles gevonden: oude munten uit de zeventiende eeuw, munitie, knoopjes, haakjes en meer kleine voorwerpen. "Maar dit is het eerste stuk goud. Het zoeken naar hele oude voorwerpen is heerlijk. Het werkt heel ontspannend."