Vrouwtje platbuik (Foto: Jacques Hellings)Op deze werkelijk schitterende foto van Jacques Hellings zie een vrouwtje platbuik, een libellesoort. Platbuiken zijn vrij grote libellen, want ze worden ongeveer 4,5 centimeter lang. Deze soort lijkt extra groot vanwege het zeer brede achterlijf. Extra opvallend zijn de donkere vlekken op zowel de voor- als achtervleugels. Je komt deze soort libelle vaak tegen bij nieuwe poelen of plassen. Bij grindafgravingen, nieuwe vijvers of amfibieënpoelen zie je ze dan ook vaak.
Speenkruid (Foto: Marjolein Bezemer)Op dze foto zijn duidelijk de mooie blinkende blaadjes en het felle gele bloempje te zien van speenkruid. De planten worden niet hoger dan 30 centimeter en ze bloeien van ongeveer maart (soms al februari) tot zeker mei. Het liefst groeien ze op een vochtige ondergrond, en dan vooral langs natte bosranden of bij slootkanten. Een deel van de wetenschappelijke naam is ficaria - van het Latijnse Ficus, wat vijg betekent. Daarom is de oude naam van speenkruid vijgwortel. De nieuwere naam is gekozen omdat de knollen (wortels) lijken op kleine speentjes.
Lieveheersbeestjes (Foto: Corinne Keijzer)Op de foto van Corinne Keijzer zijn drie larven van lieveheersbeestjes te zien. De een beetje prehistorisch uitziende diertjes zijn net zo belangrijk als de volwassen kever. Ze eten volop luizen. Ze lijken helemaal niet op lieveheersbeestjes, maar dat is met alle larven van kevers het geval, zeker zij die lijken niet op de latere volwassen vorm of imago. Wist je trouwens dat de naam lieveheersbeestje eigenlijk een herinnering is aan onze voorvaderen, de Germanen? De Germaanse naam voor het lieveheersbeestje was Freyafugle en dit betekende de vogel van de godin Freya. Later toen het Christendom over het Germaanse Rijk spoelde werd de naam Freyafugle verchristelijkt tot onzelievevrouwebeestje of lieveheersbeestje
Een zanglijster (Foto: Sjoucke Hooghiem)Op de foto staat parmantig de zanglijster. Voor mij een van de mooiste vogels in de familie van lijsters, waartoe ook de merel behoort. Deze zanglijsters komen redelijk veel voor in Nederland, en dan vooral in tuinen, parken en bossen. Een van de voor mij mooie eigenschappen is hun gezang. Ze beginnen ook vroeg, zoals ook ik, en vaak sluiten ze de dag laat af. Niet iedereen kan dat waarderen, maar voor mij zijn het de natuurlijke wekkers. Als je trouwens in je tuin op een plek heel veel kapotgeslagen slakkenhuizen ziet, dan heb je een lijstersmidse. Om aan het lekkere slakkenvlees te komen, moeten de zanglijsters die huisjes stuk slaan en dat doen ze natuurlijk op een stenen ondergond. Naast huisjesslakken eten deze mooie vogels ook grote hoeveelheden insecten, wormen, duizendpoten en pissebedden. In de herfst gaan ze over op het eten van bessen en fruit.
Gedicht van Loes Westgeestwind raastover het weidse landduwt mij naar de kantblaastboos vanuit het westenwil mij om te pestenvan de weg af krijgenkan niet recht meer blijvengevecht oneerlijkheerlijkwie zal de sterkste blijkenlangs treurende berken gaandeharen wapperenzoals de takkenhouden wij ons moedigzo blijkt spoedigstaande