“Je moet naar huis en dit was de snelste optie”, zegt Stef Clement nuchter nadat hij de stationshal van Roosendaal binnen is gestrompeld. Eerder dan gedacht was Clement in Parijs. Vanuit Nancy, via de Franse hoofdstad, via Brussel en uiteindelijk terug naar Brabant.
Na twee keer overstappen en een uur of zes in de trein, staan vrouw Cindy en kinderen Roel en Daan klaar voor het laatste ritje naar huis. “Nu is het klaar. Als je zes uur in de trein zit, denk je aan een hoop dingen. Zes maanden ben je bezig geweest en voordat je wat hebt kunnen laten zien, sta je weer in Roosendaal. Dat is zo vervelend.”

'Niet mijn rondje'Net als veel collega’s ontkwam Clement in de nerveuze eerste week van de Tour de France niet aan een valpartij. Alleen kon de Belkin-renner uit Zevenbergschen Hoek na zijn crash in de zevende etappe naar Nancy niet meer op het zadel stappen. En dat terwijl zijn werk als luitenant van Bauke Mollema een dag later in de Vogezen pas zou beginnen.
“Deze Tour beschouw ik als niet gereden. De bergen niet gehaald, de eerste rustdag niet gehaald. Normaal gesproken stap ik niet op voor koers van zes dagen over het vlakke land en kasseien. Het was niet mijn rondje, nee.”
'Ben er even klaar mee'Clement moet nu tien dagen rust houden, pas dan mogen de hechtingen uit de elleboog. Langzaamaan kan hij dan gaan toewerken naar de Ronde van Spanje, die hij toch al zou gaan rijden.
“Ik doe eerst rustig aan, het heeft toch geen zin om geforceerd op de fiets te stappen. Ik kijk per dag wel of ik zin heb om de televisie aan te zetten om de Tour te kijken. Nu ben ik er even klaar mee. De Vuelta is ook nog heel ver weg, ik ga straks op zoek naar nieuwe doelen. De Tour is voorbij, daar moet ik eerst van bijkomen.”