Nu zijn het dames op leeftijd. Margriet en Liesbeth de Wilde verloren als kleine meisjes hun vader bij het tragische bombardement in 1944 in het Ginneken. Dokter de Wilde werkte als arts in het kuuroord.
Diepe putDe zusjes zijn aanwezig bij de onthulling van de plaquette op de Duivelsbrug. Een van hen vertelt: "Nu ben ik 72, toen was ik drie. Je hoort er eigenlijk niet meer helemaal bij, de rest van je leven. Je blijft eigenlijk altijd verwachten dat er elke dag iets kan gebeuren waardoor je alles verliest. Ik denk dat veel mensen die de oorlog hebben meegemaakt dat gevoel kennen."
Van de dag waarop haar vader stierf herinnert ze zich het volgende: "Dat ik heel hard wegrende en schreeuwde. En dat ik een diepe put zag, waarover meneer Ad Jansen daarnet ook sprak."
Die meneer Ad Jansen was 13 jaar oud op de dag van het bombardement. Hij was ooggetuige: "Toen de bommen gevallen waren was het een helse herrie natuurlijk. Toen ik weer uit de sloot keek zag ik een grote rookkolom waar eens het kuuroord was. En verder niets."
Blij met monumentjeInitiatief voor de plaquette kwam van de wijkraad van het Ginneken. De leden daarvan vinden dat de slachtoffers en nabestaanden van de tragedie een monumentje in de wijk verdienen. Het komt 70 jaar na dato. Maar de nabestaanden zijn er blij mee, vertellen de zusjes De Wilde: "Ik moet er nog aan wennen dat er nu iets stevigs is, dat je niet meer alleen rondzwemt."
"Ik vind het fantastisch om op deze manier dat vreselijke gebeuren te kunnen afsluiten."