Voor het begin van de wedstrijd tegen de Eindhovense studentenvoetbalclub Pusphaira werd een minuut stilte gehouden. De broer van Ruud kwam met zijn shirt aan het veld oplopen. Uit respect voor de omgekomen Ruud zal het eerste elftal van EMK nooit meer met zijn rugnummer 9 spelen.

250 man langs de kant staken Bengaals vuur af. Een rookgordijn van geel en blauw trok over het groene gras en vervloog boven de witte kalklijnen om de omgekomen speler van EMK Nuenen te herdenken. Bij de wedstrijd was ook de familie van Ruud Bijsterveld aanwezig.
'Ruud kijkt mee vanuit de hemel'De wedstrijd leek er niet toe te doen, maar dat was niet waar. Voetballen zonder 'bakkertje', was vooral nog altijd voetballen. In het juichen om een doelpunt zit ook het verdriet dat verwerkt moet worden. Niet om de herinnering aan Ruud te vergeten, maar juist om deze levend te houden.

Na de 1-0 brak de zon opeens door. "Ruud kijkt mee vanuit de hemel", merkte een kijker langs de kant op. In de eerste helft scoorde EMK twee doelpunten. EMK was uiteindelijk met 4-1 te sterk voor Pusphaira. "Ruud moet dit fantastisch hebben gevonden!"
De zwaarste wedstrijd van het seizoenHet laatste fluitsignaal klonk. Spelers liepen in mijmering van het veld. Eind van een wedstrijd waar het eerste van EMK tegen op had gezien, maar tegelijkertijd naar uitgekeken. Je kan een speler die je mist niet beter eren dan het veld op te gaan en het team te vormen dat je bent.
Ook zonder Ruud gaat het team door. Zo zal voetbaldier Ruud Bijsterveld het ook hebben gewild.

Het elftal van EMK Nuenen was al kampioen, toch was deze wedstrijd zwaarder dan alle andere duels dit seizoen. Het verlies van hun goalgetter, maakte deze wedstrijd wrang en had in al zijn absurditeit zijn eigen schoonheid. Want in het team is zonder Ruud een gat geslagen.
Toch stond er donderdagavond een groep mannen op het veld die meer dan ooit een team was.