Het begon allemaal in september 2012. Toen overleed in Waalre de 81-jarige vader van Ingrid. "De uitvaart was perfect geregeld door Van Leest. Niets op aan te merken. In tegenstelling tot de nazorg", zo vertelt de Haarlemse.
Volgens Nelis wacht de familie al maanden op de urn met as. Er werd gebeld en er werden voicemails ingesproken. En zo ging het maandenlang zonder resultaat. Volgens Ingrid bedacht de familie pas zes weken geleden een plan om de as uit te strooien. "Dat wilden we op de verjaardag van mijn vader gaan doen, in april.
Contact via broerVan Leest. “Ik heb de urn met de as kosteloos opgeslagen in het rouwcentrum ’t Dennenhuys totdat de familie wist wat ze ermee zou gaan doen. Ik heb door drukte blijkbaar niet snel genoeg gereageerd op een van haar telefoontjes. Een van haar voicemails was op een dermate toon ingesproken dat ik besloten heb om het contact voortaan via haar broer te laten lopen. Hij was immers de opdrachtgever van de uitvaart. Hoe het onderlinge contact in de familie is gegaan weet ik niet.”
Sieraad met asVorig jaar besloot Ingrid om een ketting te bestellen en de hanger in de vorm van een vlinder te laten vullen met as als aandenken. "Van Leest beloofde dat zij het zou regelen." Ingrid kreeg de ketting toegestuurd. Toen ze na een tijd nog steeds de urn niet had, ging ze twijfelen aan de inhoud van de hanger. "Ik maakte de hanger open en ik dacht: Wat! Dit kan niet! Het vlindertje was leeg."
De uitvaartonderneemster ontkent deze beschuldiging met klem. “Ik heb het sieraad samen met mijn vader gevuld en goed afgesloten. Vervolgens heb ik het sieraad afgegeven bij de familie. Het is as van een overledene, dat stuur je niet op. Daar ga je met respect mee om. Ik heb het sieraad bij moeder afgegeven.”
Van Leest wil dat het ware verhaal naar buiten komt: “Zondag heb ik een afspraak met de moeder en broer. Voor hen vind ik de hele commotie verschrikkelijk.”