De drie gedenkstenen lagen jarenlang in een kelder te verstoffen. Na een verhuizing waren ze niet meer teruggeplaatst. Maar nu hangen ze er weer, naast het standbeeld van professor Cobbenhagen, de oprichter van de universiteit.
Laurie Faro en Liesbeth Hoeven deden onderzoek naar wat er gebeurde op de universiteit in de Tweede Wereldoorlog. Ze stuitten op het verhaal van de gedenkstenen. "Ze zouden nog ergens moeten liggen. Uiteindelijk vonden we de gedenkstenen in een kelder. Nu zijn ze weer in ere hersteld," vertelt Laurie Faro.
Nog niet alle negentien verhalen zijn bekend. Maar Marie-Colette kan het verhaal van haar vader wel delen.
"Mijn ouders deden voor de groep Trouw koeriers diensten en lieten mensen onderduiken. De Duitsers waren de groep al op het spoor en uiteindelijk zijn ze erachter gekomen wat mijn vader deed. Hij kreeg levenslang. In het concentratiekamp in Buchenwald is hij uiteindelijk overleden."
Marie-Colette is erg blij dat ze het verhaal van haar ouders kan delen. "Jarenlang was er een soort zwijgcultuur."
Het plaatsen van de gedenkstenen hoort bij het Herdenkingsjaar. De universiteit vindt de verhalen van vroeger een belangrijk onderdeel van de wetenschap.
"We willen studenten met meer naar huis sturen dan alleen wetenschap en een diploma," zegt Liesbeth Hoeven.