Varkentje Bella scharrelt rondom een blauwe tent en knort en piept tevreden. Even later valt ze in slaap. Krijnen, met lange blonde haren en een flinke baard, zit op een campingstoel bij een klein tafeltje. Op een houtbrander verwarmt hij water voor thee.
"Ik zit hier lekker aan de rand van een bos. Ik luister naar de vogeltjes. Ik luister naar mijn vuurtje dat brandt. Ik vermaak me hier prima." Hij wijst naar een plek achter de tent. "Daar is de douche." Een waterslang aan een boom, een pompje en een accu met een zonnepaneel zorgen ervoor dat douchen met warm water ook in de bossen tot de mogelijkheden behoort.
KlemTot april dit jaar was Krijnen een kunstenaar met een atelier en een huis in Oosterhout. "Met de jaarwisseling heb ik mezelf verplicht om te kijken of er iets was dat ik nog echt wilde doen. En toen kwam ik dus uit op leven in de natuur."
Het klinkt heel romantisch. Maar wie even met Krijnen praat, merkt al snel dat romantiek niet alleen ten grondslag ligt aan zijn drastische verandering van leefstijl. "Ik voelde me nogal gevangen in de maatschappij. Ik had het gevoel dat ik geen vrije keuzes meer had. Ik werd bijvoorbeeld verplicht om baantjes aan te nemen die ik echt niet wilde."
Oneerlijke samenlevingNiet alleen zijn eigen situatie, ook het bredere plaatje van Nederland in 2015 bevalt Krijnen niet. "Ik vind het dramatisch hoe we verschillende prijzen op elkaars hoofden zetten. Het verschil tussen het salaris van een bankdirecteur en een vuilnisman. Dat zou veel dichter bij elkaar moeten liggen. In een eerlijke samenleving is iedereen een onmisbaar radertje in het geheel."
"Ik heb geen huis meer, geen bankrekening, geen verzekering, geen inkomen, niks meer." Vrienden en kennissen zoeken hem regelmatig op en brengen eten en drinken mee.
"Ik heb nog niets hoeven kopen. En als er niets meer gebracht wordt, moet ik creatief worden. Ik zou kunnen beginnen met eten in de natuur verzamelen of iets bij boeren van het land halen. Maar daar denk ik pas over na als de situatie zich voordoet."
HoutsnijwerkDe dagen in het bos gaan snel voorbij, vertelt Krijnen.
"Simpele taken kosten hier meer tijd dan in een huis. Vandaag ben ik naar het kanaal gegaan om veertig liter water te halen. Dat heb ik gezuiverd om te koken, om de was te doen en om mezelf te wassen. Daar heb ik eerst hout voor gehakt om een vuurtje mee te maken. De uurtjes die overblijven besteed ik aan houtsnijwerk. Deze drinklepel heb ik bijvoorbeeld zelf gemaakt. "
KritiekHet nieuwe leven waar Krijnen voor koos, stuit op kritiek en weerstand. Want je mag niet zomaar in de bossen wonen. En je kunt toch niet zomaar niets meer doen? "Jawel hoor. Ik voel me helemaal niet egoïstisch en ik heb ook niet het gevoel dat ik iemand anders tot last ben hiermee. Ik voel me nergens schuldig over."
"Ik laat mijn wens in vervulling gaan en dat gaat gepaard met het breken van wat wetgeving. Er zijn heel veel mensen die met dromen rondlopen. Sommige mensen weten niet eens wat hun dromen zijn. Wat ik doe kan frustratie oproepen, maar dat is jammer voor die mensen."  
HappyKrijnen is van plan ook de komende winter in de natuur door te brengen. "Ik voel me echt heerlijk, de natuur geeft me nog meer dan ik voorzien had. De rust had ik verwacht. Maar ook het bezig zijn en het doen geeft me een 'happy' gevoel."