"Het zal beladen zijn, maar hopelijk wordt het ook leuk." Na een jaar heeft Barts broer Willem de draad weer opgepakt. "Je moet wel."
Willem: “Wij zaten zelf in Thailand, met mijn zus en haar gezin. En daar werden we ’s nachts uit bed gebeld. De eerste uren was officieel nog niet duidelijk dat ze om het leven waren gekomen, maar die conclusie hadden wij zelf al wel getrokken. Het was spullen inpakken en een vlucht naar Nederland zien te regelen.
Terugkeer van de kisten En dan zit je een volle dag op een vliegveld waar je vliegtuigen over ziet komen. Dat is confronterend. Je stapt een vliegtuig in, terwijl Bart en Astrid in een vliegtuig zijn omgekomen.
De eerste keer dat de kisten aankwamen en uit de vliegtuigen werden gedragen... dat gevoel ging door merg en been. Als je daar samen zit, weet je dat je niet de enige bent die mensen is verloren. De bruggen die vol stonden, de mensen langs de weg. Dat is typerend voor het gevoel dat er heerste in Nederland.
De identificatieOp 11 augustus kregen we Bart terug. Dat was redelijk snel. Maar die onzekerheid tot die tijd, was slopend. Hoewel zijn lichaam compleet is gevonden, hebben wij hem niet meer gezien. Wij vinden dat we hem beter kunnen herinneren zoals hij was.
Bart was goed bekend in het Roosendaalse culturele leven. Daarom was het zo mooi dat de herdenkingsbijeenkomst voor hem en Astrid bij de schouwburg kon plaatsvinden. Zijn laatste show. [YouTube:body:https://www.youtube.com/watch?t=4185&v=FzV2vjHgHl4]
De verwerkingSoms gaat het goed met me, soms ook niet. Je moet de draad weer oppakken. Er zijn altijd momenten die heel pijnlijk zijn. Natuurlijk is er iemand schuldig aan deze ramp, maar ik ben niet boos geweest. Ik ben ervan overtuigd dat de waarheid nooit boven water komt.
Vandaag zal een lastige dag worden voor ons als familie. Daarom hebben we voor geïnteresseerden een samenzijn. Om het leven te vieren. Want in het afgelopen jaar ben ik me ervan bewust geworden dat je moet genieten van wat je hebt."