Mariëlle was 22 toen ze in korte tijd twee keer een nieuwe lever nodig had. De littekens op haar buik brachten haar op het idee voor 'Levenstekens'. Ze fotografeerde honderd keer de buik van mensen die een nieuwe lever, een nieuw hart, een nieuwe nier of nieuwe longen hebben gekregen. Ze maakte de foto's van dichtbij en drukte ze af op ware grootte.
VerkleuringenVerkleuringen, de patronen van de hechtingen, de vervormde huid... het is allemaal heel duidelijk zichtbaar.
Wie niet wíl kijken, hoeft niet. Voor elke foto hangt een kledingstuk dat de persoon op de foto ooit ook werkelijk aan heeft gehad. Wie de foto wil zien, kan het kledingstuk optillen, alsof je onder iemands kleren kijkt. Al die verschillend gekleurde stofjes, geven de tentoonstelling ook iets vrolijks.
GeschiedenisDe foto's zijn niet persoonlijk. De hoofden staan er niet op; de hele ziektegeschiedenis van de gefotografeerde valt er aan af te lezen maar zonder gezichten houden de afbeeldingen iets afstandelijks. Op een kaartje onder de foto staat wat extra informatie én een citaat van de gefotografeerde over zijn of haar litteken.
Met kleine dwarsstreepjesSommige littekens zijn heftig: een driepotige ster met kleine dwarsstreepjes van de hechtingen bijvoorbeeld. "De essentie is dat al deze mensen er zonder hun orgaandonor niet meer zouden zijn geweest," zegt Mariëlle. "Als er 23 jaar geleden geen lever voor mij was geweest, had ik hier nu niet gestaan."
Hetzelfde geldt voor Kim uit Breda die inmiddels al twee keer een nieuwe nier heeft gekregen. Ze vergelijkt de vorm van haar litteken met een anker. "En mijn kinderen noemen het soms een Smiley." Ze is doodziek geweest maar door haar donornieren kreeg ze een nieuw leven.
Nog geen antwoord  Bij de ingang van de expositie staat een stand van de Nederlandse transplantatie stichting. Daar proberen ze mensen zo ver te krijgen dat ze kiezen of ze wel of net donor willen zijn. Op die vraag hebben miljoenen Nederlanders nog geen antwoord gegeven.