Nabben kan door zijn onderzoek een aardig profiel schetsen van zowel de streek als de jongeren. "Het gaat om gebieden die historisch gezien armer zijn. Streken ook waar ze niet veel op hebben met autoriteit. De mensen leven in redelijk geïsoleerde groepen waar ze problemen lang onder de pet houden."
"De gebruikers zijn vaak jongere blanke mannen met een lage opleiding, harde werkers. Hun vrienden zijn als een tweede familie, aan die groep ontlenen ze hun identiteit. In die straatcultuur hoort ook druggebruik, zoals GHB."
Veel verslaafden vallen terug na het afkickenVanuit deze GHB-brandhaarden melden zich ook steeds meer jongeren in verslavingsklinieken. "Maar het blijkt een draaideurproblematiek", concludeert Nabben. "Jongen kickt af, komt thuis, ontmoet oude vrienden die nog wel gebruiken, gaat weer gebruiken, kickt weer af."
En zo gaat het van gebruik op straat naar overlast op straat naar grote problemen thuis. In het rapport  'Politie en GHB-problematiek op het platteland' schrijft Nabben: "Wat door een grootstedelijke bril bezien als een klein aantal problematische gebruikers beschouwd zou worden, is in het perspectief van een dorpsgemeenschap een fors probleem. Een probleem dat van de politie verhoudingsgewijs veel capaciteit vergt."
West-Brabant durft probleem te benoemenHet blijft dus een erg lastig te bestrijden. Maar volgens Nabben onderscheidt West-Brabant zich wel een beetje van de andere GHB-plekken. "Het is hier vroeg gesignaleerd en er wordt open over het probleem gesproken. Ook door politie en bestuurders die het niet stil houden om niet weer iets negatiefs over dergelijke plaatsen te moeten vertellen."
Nabben ziet dat vooral de veldwerkers van bijvoorbeeld verslavingsinstituut Novadic-Kentron langzaamaan een ingang weten te vinden bij de gebruikers. "Maar ik zou graag zien dat de voorlichting en de aanpak vanuit een andere hoek benaderd wordt. Nu wordt in contact met de jongeren vaak direct het druggebruik onderwerp van gesprek. Dan zet de jeugd meteen een stap terug."
'Andere manier van voorlichten is nodig'Want het druggebruik hoort ook bij het doen en laten van de groep en daar ontlenen ze hun identiteit aan. "Bovendien is er nog altijd veel schaamte om over het gebruik maar vooral de problemen erachter te spreken. Ik zou liever zien dat er in het contact gesproken wordt over dat groepsgebeuren en identiteit", zegt Nabben. "Ik denk dat op die manier de problemen met drugs maar ook andere dingen boven komen, zoals spanningen thuis die het gebruik in stand houden."