De 36-jarige Tilburger komt naar eigen zeggen 'met buikpijn' naar de rechtbank. De zenuwen van een onervaren beginner zijn dat zeer zeker niet: "Ik heb mijn halve leven in gevangenissen doorgebracht. Ik wil wel uit het wereldje stappen, maar zo makkelijk is dat niet. Oude contacten zoeken je op of je hebt nog schulden."
'Mijn veiligheid is belangrijker'Iemand uit het 'milieu' dus, zo geeft hij zelf ook grif toe. Hij keek dan ook niet gek op, toen hem in 2014 werd gevraagd wat rommel te dumpen. "Ik wist dat de persoon die dat vroeg in de hennepwereld zat. Dus ik dacht dat het om hennepafval ging, potgrond enzo. Wie die persoon was? Daar zeg ik niks over. Mijn eigen veiligheid is belangrijker."
De dertiger vervolgt: "Ik moest een vrachtwagentje oppikken in Goirle, de troep die erin stond weggooien en het lege vrachtwagentje achterlaten bij het Bastion Hotel in Tilburg. Ik zou er 500 euro voor krijgen. Die troep in de bosjes gooien, makkelijk verdiend."
Een 'kruiwagen' voor de grotere jongens, noemt de verdachte zichzelf. Zijn eigen advocaat: "Ik zou hem als een stumper omschrijven. Onwetend."
'Zo werkt dat niet'De Tilburger belooft een 62-jarige plaatsgenoot 50 euro als hij meegaat. En zo koerst het tweetal met het opgepikte vrachtwagentje richting het buitengebied van Berkel-Enschot. De oudste verdachte gaat voor de vrachtwagen staan. De jongste Tilburg trekt achter de laadbak open.
En wat blijkt? "Het stond vol met jerrycans en vaten. Ik werd meteen onwel van de stank. Toen wist ik wel hoe laat het was. Waarom ik die klep niet heb dichtgegooid, toen ik zag hoe het zat? Zo werkt het niet in de criminele wereld. Ik had die klus aangenomen en kon niet meer terug. En het zijn ook geen gasten waarbij je later verhaal gaat halen."
Tijdens het dumpen spettert er chemische troep over de jongste verdachte heen. Met tranende ogen, pijn in de keel en langere tijd last van de luchtwegen als gevolg. "Het was pure rotzooi, vergif. Van die troep af zien te komen en nooit meer doen, dacht ik."
'Dan is het ieder voor zich'Dan roept zijn 62-jarige compagnon die voor de vrachtwagen staat dat er een auto aankomt. Het is Rijkswaterstaat. Het tweetal scheurt weg en bezorgt het vrachtwagentje zoals afgesproken bij het Bastion Hotel. "Toen ben ik gaan rennen, dan is het ieder voor zich", licht de hoofdverdachte toe.
Later blijkt dat de medewerkers van Rijkwaterstaat de politie hebben gebeld. De 36-jarige Tilburger wordt snel gepakt. Zijn compagnon kan nog wegkomen. "Ik ben ook weggelopen. Niet gerend, ik ben niet zo snel." Later wordt ook hij gevonden.
'Ik hoor niet altijd goed'De 62-jarige draagt een hoorapparaat tijdens de zitting. Regelmatig moeten de rechters hun vragen herhalen. Maar hoe hard ze ook praten, de naam van de tweede verdachte is en blijft haas. Hij wist naar eigen zeggen niet meer dan dat hij 'met een vrachtwagentje moest gaan rijden'.  
Ook tijdens het dumpen zag hij de vaten en jerrycans niet. Hij stond tenslotte voor de vrachtwagen. Tegen de rechters zegt hij. "Als ik het had geweten, had ik het niet gedaan."
'Bewijs het maar'Maar hoorde u het gevloek niet toen uw compagnon de chemische troep over zich heen kreeg? "Nee. Ik hoor niet altijd zo goed. U kunt vragen wat u wilt, maar ik heb niks gezien. Bewijs maar dat ik iets gezien heb? Je kunt wel een uur zo doorgaan, maar daar schiet je niks mee op."
Justitie eist negentig dagen cel, waarvan de helft onvoorwaardelijk, maar zolang zat de Tilburger al in voorarrest. Hij hoeft dus niet meer de bak in, als het aan het OM ligt. Wel moet hij 180 uur werken en een boete betalen. De 62-jarige medeverdachte hoort dertig dagen celstraf eisen waarvan zeventien voorwaardelijk.
Uitspraak op dinsdag 2 februari.