Leg hier je telefoon neer, zo staat in het midden van de placemat. ‘Geluid uit en stapelen maar.’ Daaromheen de vragen die het gesprek moeten voeden. Want, als je dan toch moet kiezen, zou je dan liever alleen maar kunnen fluisteren of alleen maar kunnen schreeuwen?
Friet mét wordt placemetMet zulke dilemma’s wordt de klant van de Kwalitaria uitgedaagd en moet het gesprek op gang komen. ''Als je hier op een zaterdag langskomt, zie je alleen maar schermpjes van telefoons. Er wordt helemaal niet meer met elkaar gesproken.''
De placemat wordt liefkozend ‘placemet’ genoemd naar het meest bestelde op het menu, het frietje met. En de ‘placemet’ is nodig, want de eigenaars zien mensen alleen maar op hun mobieltje turen. ''We willen de mensen uitdagen om met elkaar in gesprek te gaan.''
'Vroeger kon het toch ook?'''Een prima idee'', zo vertelt een van de gasten. ''Mensen praten tegenwoordig nauwelijks nog met elkaar. Nu communiceren mensen weer normaal met elkaar, in plaats van via de telefoon. Vroeger toen er nog geen telefoons waren, konden we toch ook gewoon met elkaar praten tijdens het eten?''
Want een frietje eet je met elkaar, je frikadelletje is alleen speciaal met elkaar. Je gehaktstaaf bespreek je met elkaar. Ook al wil je een fotootje van je slaatje delen op Facebook, niet doen. Ga het gesprek aan. Met elkaar. Like.
Geen politie-agentje spelenTelefoons worden niet helemaal verbannen uit de cafetaria. Er blijft gewoon wifi in de zaak beschikbaar. ''Er komen hier ook zakenmensen alleen even hun mail checken en die mogelijkheid willen we graag openlaten.''