Dinsdag staat een mobiele telefooncentrale in een grote bus op de parkeerplaats van het kantoor van KPN in Eindhoven. In de baas zijn tijd mogen een paar medewerkers van dat bedrijf voor eventjes de Zilverlijn bemannen.
'Wat te vertellen'Zo'n vijftig eenzame ouderen krijgen deze dag een zeer welkom telefoontje, waaronder dus Jo van Ham. Zijn vrouw is overleden en zijn enige zoon woont met de kleinkinderen in het buitenland.  De telefoon van Jo rinkelt op z'n zachtst gezegd niet al te vaak. En dus kijkt hij uit naar de gesprekjes via de Zilverlijn. "Ik vind het heel leuk ja. Die mensen hebben wat te vertellen en ze vragen wat."
De Zilverlijn is vorig jaar begonnen als maatschappelijk project van KPN. Het bedrijf zocht voor de uitvoering ervan samenwerking met het Nationaal Ouderenfonds. Laatstgenoemde schreef haar achterban aan en wat bleek: er was volop belangstelling. Ingeborg van der Ven: "We bellen nu een paar honderd ouderen per week. En dat moeten er nog meer worden. Iedereen die dat wil, kan zich aanmelden."
Deelnemende ouderen worden niet elke week door dezelfde vrijwilliger gebeld. "We houden wel een gespreksgeschiedenis bij. Zo hoeft iemand niet elke week zijn of haar levensverhaal te vertellen. En dan kun je als vrijwilliger ook eens vragen hoe een ziekenhuisbezoek of een feestje is geweest. We organiseren als Ouderenfonds natuurlijk ook face-to-face-contacten en evenementen. Dit is daar een aanvulling op. Het is voor de ouderen laagdrempelig en wij kunnen op één middag zo veel mensen bereiken."
'Geen trucje'Na dit jaar trekt KPN zich terug uit het project en gaat het Ouderenfonds er zelfstandig mee verder. Vrijwilligers zijn van harte welkom. De telefoontjes kunnen van huis uit gepleegd worden en een speciale achtergrond of opleiding is niet nodig. Van der Ven: "Het is geen trucje ofzo. Het is gewoon een echt contact, zoals je met een vriend zou hebben. Gewoon een echt gesprek met iemand. En volgens mij hoef je daar alleen jezelf voor te zijn."
Jo van Ham is het levende bewijs van het feit dat er vraag bestaat naar 'gewoon' af en toe een telefoontje. "Anders zit ik toch de godganse dag alleen, met alleen mijn schilderijen om tegen te praten. En de foto van mijn overleden vrouw."
Het telefoontje zit erop. Eén ding weet Van Ham zeker. Volgende week, zelfde tijd, zelfde plaats, dan kan hij zijn ei weer even kwijt.