Voor doven en slechthorenden is niet het Nederlands, maar de gebarentaal hun moedertaal. Daarom krijgen ze via die taal bijvoorbeeld meer details mee. De 'gewone gesproken taal' zoals horenden die kennen, is voor hen minder goed bereikbaar, zegt Van Esch.
"De mogelijke erkenning van de Nederlandse gebarentaal is daarom ook een grote erkenning voor de dovencultuur", zegt ze.
Gebarentaal meer op straatNederland loopt met het wetsvoorstel overigens niet voorop: in België is de gebarentaal al langer erkend, waardoor er zelfs een dove in het parlement zit.
Wat gaat Nederland merken van de gebarentaal? "Je zult het veel meer om je heen zien. Op televisie, in de Tweede Kamer, in de trein, bij het politiebureau, op straat. Het maakt de informatieoverdracht veel toegankelijker voor doven in hun eigen gebarentaal", aldus Van Esch.
Tijd om het te leren"Misschien is het ook wel tijd dat de gebarentaal nu breed geleerd wordt onder de Nederlanders", grapt ze. "Natuurlijk, het is niet verplicht, maar alleen de mogelijke erkenning van de taal zorgt al voor een hele doorbraak: voor doven, slechthorenden én horenden," besluit ze.