“Het was een heel moeilijke proef, met spekgladde rivierbeddingen, duinen en extreem lastige navigatie", vertelt De Rooy.
Eventjes in een ravijn"De eerste 60 kilometer was door de bergen. Heel tricky, met overal kleine ravijntjes. Wij zijn er één keer per ongeluk eentje in gereden, maar we konden er meteen langs de andere kant weer uit. Toen wij daar reden, was het nog redelijk droog, op een paar spatjes na. Later ging het harder regenen. Ik vond het niet tegenvallen. Maar als de hele bups achter ons daar een flinke bui heeft gehad, moet het een ijsbaan zijn geworden. Het laatste stuk van de etappe bestond uit duinen, waar het moeilijk navigeren was. Veel concurrenten gingen daar in de fout, maar De Rooy niet. “We zijn een paar keer gestopt om goed te kijken”, vertelt De Rooy. “Het was heel lastig, maar het roadbook klopte perfect. We zijn geen meter verkeerd gereden.”
Nipt aan de leidingIn het algemeen klassement gaat De Rooy nu aan de leiding voor drie Russen. Nikolaev staat tweede op ruim twee minuten achterstand van de Brabantse coureur.
LEES OOK: Brabants feestje in Dakar: twee ritzeges en De Rooy eerste in klassement
De Rooy won de loodzware Rally in 2016. Ook dit jaar doet hij een gooi naar de eindzege in het vrachtwagenklassement.
Van Loon: 'Plankgas regen'Erik van Loon werd elfde en was daar niet helemaal tevreden mee. Hij en zijn navigator Wouter Rosegaar waren even het spoor bijster. “Daar zijn we naar mijn gevoel te veel tijd mee verloren. Bij het eerste punt zijn we op een gegeven moment een heel eind terug gereden. Vanaf daar zijn we opnieuw begonnen en toen bleek dat we vijf meter verder naar rechts hadden gemoeten. Daar baalde ik wel van.”
Van Loon had ook last van de vele regen. “Je kon het geen buien meer noemen. Het was gewoon plankgas regen. Met bakken kwam het uit de lucht. Het regende op een gegeven moment zo hard, dat ik medelijden had met de motorrijders. Wij konden vanuit de auto al haast niets meer zien, dus die jongens hadden het helemaal zwaar.”
LEES OOK: De uitslagen van de Brabanders in etappe 5
Van Genugten: drie uur vast in de modder“Wij waren de zesde of zevende truck en ik dacht dat het verstandig was om een nieuw spoor te kiezen, omdat het bestaande spoor al flink was uitgesleten”, vertelt Ton van Genugten vanuit het bivak in Oruro, dat ook helemaal onder water staat. “Maar de modder was daar zo zacht, die zoog de truck helemaal vast. Ik kon geen meter voor- of achteruit. We hebben gewacht op Wuf van Ginkel, maar toen die probeerde ons los te trekken, reed ook hij vast in de modder.” Beide Team De Rooy-Iveco’s moesten dus wachten op hulp van een 6x6-truck. Maar ook die kreeg hen niet los. “We hebben alles geprobeerd: langs voor, langs achter. Uiteindelijk is er een groep Bolivianen aan de slag gegaan met schoppen om de trucks uit te graven. Pas na drie uur waren we los en konden we verder. Wat een ellende.”
Stacey: zoeken naar waypoints“We hadden de wedstrijd kunnen openbreken", baalt Hans Stacey. "De MAN liep fantastisch en het rijden ging super, maar we reden een verkeerde rivierbedding in en hebben daar veel tijd verspeeld met het zoeken naar een waypoint. We zijn 10 kilometer te ver doorgereden.” Even later ging het nog een keer mis. “Ik heb begrepen dat bijna iedereen daar heeft lopen zoeken, maar dat maakt het misschien wel nog zuurder”, vond Stacey. “We hadden daar veel kunnen inlopen op de concurrentie. Maar ja, het is niet anders. Het is ook wel weer een troost dat anderen daar ook veel tijd hebben verloren.”
In het klassement staat Stacey na vijf proeven op de achtste plaats, op 43.30 van zijn neef Gerard de Rooy. Peter Versluis staat op nog geen twee minuten van Stacey op de negende plaats. “Een kleine drie kwartier is nog niet zo’n probleem”, hoopt Stacey. “We hebben nog een week te gaan. Wel jammer dat de zesde etappe niet doorgaat, maar het is hier zo slecht dat zelfs in het bivak de trucks al vast staan. Het is één grote chaos.”
Tilburgs: zon, regen en ijzel"We hebben van alles gehad onderweg: een zonnetje, maar ook regen en zelfs ijzel", vertelt Frank Tilburgs. "Het bivak in Oruro is één grote modderpoel. We konden er niet eens op, dus we hebben een plekje op het asfalt gezocht. Daar stonden we, denk ik, nog het beste van allemaal."