Het gebouw is grotendeels nog intact, als is er aan de binnenkant het een en ander veranderd. De ramen laten weer volop licht binnen. Behalve op een kamertje, dat weer is ingericht zoals het was in de oorlog. Alleen een piepklein raampje verraadt dat het buiten nog licht is. De kamer is zo'n 3 bij 6 meter groot. Het kwam vaak voor dat er meer dan zes gevangenen op zo'n kamertje sliepen.

Kamp Haaren staat volgens Peter Bak altijd in de schaduw van Kamp Vught, terwijl Haaren ook zeker de aandacht waard is.

Boek van vlees en bloed
Toen Peter Bak de brieven van voormalige gevangenen las, wist hij dat het geen droog geschiedenisboek moest worden. "Ik probeer over hun schouder mee te kijken hoe het toen is gegaan," aldus Bak. "Het is een boek van vlees en bloed geworden."

De gevangenis in Haaren werd ook weleens het vakantiekamp genoemd, omdat gijzelaars het er zo goed hadden. Van die term moeten we af volgens Peter. "Gijzelaars zaten hier in de zon of voetbalden, maar tegelijkertijd werden hier Joden afgevoerd naar Westerbork."

Te dikke gevangenen
Het is een verhaal met grote tegenstellingen dus. Zo schreven sommige gijzelaars dat het thuisfront hen minder eten moest sturen, omdat ze te dik werden. "Dat is aan de ene kant amusant, maar ook ontzettend tragisch." Een verspreider van Trouw schreef in '44 ook zo'n brief naar zijn familie. "Twee weken later stond hij voor het vuurpeloton in Vught."

Het boek met allerlei soorten verhalen over het leven van de gijzelaars en gevangenen verschijnt op 26 mei.