Voordat het onderzoek drie jaar geleden begon, ving muskusrattenvanger Jeroen van Heijst er nog veertig per maand. In de drie dagen na het einde van het onderzoek, zijn er al 160 gedood. Van Heijst kan het werk niet meer in zijn eentje aan en krijgt hulp van andere waterschappen om de hoeveelheid muskusratten aan te pakken. De komende weken zijn er zeker elf rattenvangers aan het werk terwijl Jeroen het normaal gesproken alleen deed.

Honderden schades
Wetenschappers onderzochten hoe de muskusrattenpopulatie zich zonder menselijk ingrijpen zou ontwikkelen en of de diertjes veel schade zouden aanrichten.

In de afgelopen drie jaar werden honderden schades gemeld. Ook bij de belangrijke dijken en in het dorp Dinteloord werden steeds meer muskusratten gevangen. De dieren hun gang laten gaan, werkt in dit gebied dus niet.

Tunnels graven
De muskusratten leven in sloten en graven vanuit het water complete tunnelstelsels in oevers en dijken. Deze tunnels veroorzaken schade en verzakkingen. Om te zorgen dat de dijken ons ook in tijden van nood kunnen beschermen, moeten de dieren dood.

De beestjes gaan dood doordat ze in een klem of een verdrinkval terecht komen. Een verdrinkval is een ijzeren tunnel waar ze wel in kunnen zwemmen, maar niet uit. Het diertje verdrinkt dan.