Het is donderdagochtend pas net licht als voorzitter Han van Veen de bel luidt. Het geluid kaatst over het water van de haven. De ene schipper wordt er door gewekt, de ander was al wakker en komt al in vol ornaat aanwandelen.

Want de outfit is een belangrijk onderdeel van de bietentocht. Mariska, met een wit mutsje op en een gehaakte doek om haar schouders, doet er vol overgave aan mee. “Vroeger liepen ze zo, dus dat hoort er nu ook bij.”

Terug naar Steenbergen
Vorig jaar eindigde de vierdaagse nog in Willemstad, nu is het Steenbergen. “Er werd altijd al van Zeeland naar de suikerfabriek in Steenbergen gevaren, maar door de A4 die aangepast werd, is het tijdelijk in Willemstad geweest. Nu wilde de Suiker Unie dat we weer terug kwamen”, legt voorzitter Han van Veen uit, “dus dat hebben we gedaan.”

Hoewel de bietentocht met traditionele schepen vaart om het cultureel erfgoed in stand te houden, worden er al lang geen bieten meer vervoerd. Nou ja, nog maar een paar dan. Op ieder dek staat een mandje met een stuk of tien exemplaren. “Om de traditie in stand te houden,” legt Van Veen uit. “We zouden het wel willen doen met schepen vol, maar dan moeten we die ook zelf met de hand lossen en daar hebben we geen zin in.”

Gezelligheid en sfeer
Nog een belangrijk onderdeel van de tocht, misschien wel het belangrijkste, is de onderlinge gezelligheid. Na vijf dagen feest ziet de gemiddelde schipper er niet zo fris meer uit als een paar dagen ervoor. “De stemmen die doen het nog, de ogen zijn nog open, maar dan heb je het wel gehad”, lacht Mariska. “We zijn zondag al begonnen, dus we zijn blij als we vanavond weer huiswaarts gaan.”

Een van de 29 schepen die meevaren is die van Tienke en Roel. Hun schip ligt normaal in de historische haven van Woudrichem. Ook zij doen mee voor de sfeer. “Het is iedere avond gezellig onder elkaar”, zegt Roel. Volgens Tienke is het bovendien hartstikke mooi om met z’n allen zo’n historische tocht te kunnen varen.