In 'Ook een dolfijn kun je prima bakken' spelen zes Brabantse jongeren de rol van enigszins verveelde pubers die een beetje hangen, een beetje kletsen en een beetje onnozel bezig zijn met blikjes energiedrank. Maar langzamerhand wordt duidelijk dat de wereld die deze jongeren van hun ouders hebben geërfd op sterven na dood is. Het begint met een lek in het dak, dat met een boterhamdoosje nog prima opgelost kan worden maar dan duuurt het niet lang meer voordat de zaak volledig uit de hand loopt.

Theatrale apenrots
De zes jongeren, twee jongens en vier meiden, zitten op een soort theatrale apenrots en kijken het aan. Misschien een beetje zoals Nero ooit naar het brandende Rome keek. Ze weten dat het fout gaat met de opwarming van de aarde maar hebben het verder druk met... nou ja, waar iedereen het eigenlijk altijd druk mee heeft: zoenen, dansen, drinken, ouwehoeren, verbondjes sluiten, jaloers zijn en elkaar de loef afsteken.

Het lijkt een beetje ondankbaar dat het groepje zich niet beter inspant om de wereld die ze geërfd hebben te behoeden voor de ondergang. Er is toch wel wat belangrijkers te doen dan een dansshowtje geven of de slappe lach krijgen. Maar ja... dat geldt natuurlijk ook voor al die volwassenen die op de tribune naar dat stelletje ongeregelde adolescenten zit te kijken.

Niet te dik er bovenop
'Ook een dolfijn kun je prima bakken' houdt ons een spiegel voor. Maar gelukkig ligt die moraal er niet al te dik bovenop. Het is ook een grappige, korte voorstelling op een bijzonder plekje in Eindhoven. En, zoals gezegd... met een prachtig eindbeeld. De voorstelling staat nog tot vrijdag 8 december.