De bewoners van de Postlaan verzamelen zich op de hoek bij de friettent. Het is een clubje van een man of twintig. Zij willen allemaal afscheid nemen van Adri en Marijke. Het stel en hun friettent waren belangrijk voor de buurt. “Ze sponsorden het Postlaanfeest ieder jaar met frietjes, veel jongeren uit de buurt hadden er hun eerste baantje en ze hadden natuurlijk gewoon lekkere friet”, legt Joop uit.

Jongensdroom
Voor sommige kinderen in de buurt was het zelfs een grote droom om er te mogen werken. "Toen ik zes was zei ik al dat ik daar later wilde werken", vertelt Lucas. "En toen ik bijna zestien was belde ze me of ik dat nog steeds wilde. Dat heb ik daarna drie jaar gedaan. En nog steeds wel eens. Het zijn superlieve mensen die dit mooie afscheid echt verdienen."

Wanneer de buurtjes de friettent binnenkomen, kijkt Marije verbaasd op terwijl Adri gewoon stug frietjes blijft bakken. “Eerst moeten die mensen hun friet hebben”, zegt hij, als buurman Joop vraagt of hij even tijd heeft.

De buurtjes hebben voor het stel een dinerbon en een bon voor de sauna. Als de caudeaus overhandigd worden, staan Adri en Marijke te glunderen. "Ik heb hier geen woorden voor!", zegt Adrie. Marijke heeft die wel. “Het is echt een warme deken. Als ik dit zo zie wil ik helemaal niet meer stoppen!”

Frituurlucht
Het stel sluit zondagavond de deuren voorgoed, omdat ze toe zijn aan hun pensioen. "Ik ga allemaal dingen doen waar ik eerst geen tijd voor had", zegt Adri. “Veel tijd aan de kleinkinderen besteden”, zegt Marijke. Die frituurlucht gaan ze in ieder geval niet missen. “Alles moest iedere dag in de was. Nu hoeft dat niet meer en kan ik dingen gewoon eens uithangen”, lacht Marijke.

Toch zijn ze nog niet helemaal klaar met frituren. "Ik ga onze specialiteit nog wel bakken hoor, de frikandel speciaal! Dat kan altijd", besluit Adri.